இப்பகுதியில் இரு பெண்களின் மன உணர்ச்சியை சொல்ல விளைந்திருக்கிறேன். அதிக காமத்தை எதிர்பார்க்க வேண்டாம்.
கவியின் ஹாலுக்குள் நுழைந்த பாலா கைகளை பிசைந்த படி குனிந்த தலையுடன் நின்று கொண்டு இருக்க,
கவி பாலாவின் முகத்தை பார்க்க, பாலா குற்ற உணர்ச்சியில் தலை கவிழ்ந்தான்.
“ம்ம்ம்… சொல்லுங்க?” என்றாள்.
“அது வ.. வந்து.. ” தடுமாறியது பாலாவின் வார்த்தைகள்.
“உக்காருங்க, தண்ணீ கொண்டு வாறன்” என்ற படி கவி உள்ளே நுழைந்தாள்.
கவி பாலாவின் முகத்திற்கு முன் தண்ணீர் டம்ளரை நீட்டிய படி,
“அக்கா க்கு டேட் தள்ளி போயிருக்கு… அதானே?”
பாலாவின் கை நடுங்க, அவன் கையில் இருந்த டம்ளர் கீழே விழ, தரையில் தண்ணீர் வழிந்தோடியது.
“ஸாரி….”
கவியின் முகம் கோவத்தில் சிவந்தது.
“அன்னைக்கு மாத்திரைய குடுக்குறப்பவே படிச்சு படிச்சு சொன்னேன்.. ஒழுங்கா போட்டார்களா?”
“ம்ம்ம்ம்… ”
“அப்பொறம் எப்படி?”
“தெரியல…” கவிக்கு பதில் சொல்ல முடியாமல் பாலாவுக்கு வேர்த்து கொட்ட ஆரம்பித்தது.
இரண்டு நிமிடம் அமைதிக்கு பின்,
“லாஸ்ட்டா.. எப்ப செக்ஸ் வச்சுக்கிட்டிங்க?”
“….”
“ஹலோ? உங்கள தான் கேக்குறேன்..” என்று கவி பாலாவை முறைக்க,
“நாலு நாளைக்கு முன்னாடி”
கவி அதிர்ச்சியில் உறைந்தாள். “அறிவு இல்ல உங்களுக்கு? அன்னைக்கு நான் வாங்கி கொடுத்த மாத்திரை நீங்க முன்னாடி போட்ட ஆட்டத்துக்கு… இது கூட தெரியாது?”
பாலாவுக்கு பயத்தில் வயிறு கலங்க ஆரம்பித்தது.
“கலாக்கா நாப்பத்தி அஞ்சு வயசு தண்டிட்டாங்க.. திரும்ப திரும்ப மாத்திரை போட்ட ரொம்ப பிரச்சனை ஆயீரும்… ”
பாலாவுக்கு தலை சுற்ற துவங்க, “ப்ளீஸ் கவி… ”
“ஒரே வழி ஹாஸ்பிடல் தான்…”
பாலாவுக்கு தூக்கிவாறி போட, “என்ன சொல்லுற” என்று பாலா பட படக்க,
பத்து நிமிட நிசப்தத்துக்கு பிறகு, கவி வேகமாக மேல் மாடிக்கு படி ஏற, பாலா கவியின் கையை அழுத்திப் பிடித்தான்.
“பிளீஸ் கவி… உனக்கு தெரியாதுன்னு நெனச்சுட்டு இருக்காங்க… பயப்படுவாங்க…”
“அப்ப.. நீங்களே பாத்துக்கொங்க… என்னால எதுவும் செய்ய முடியாது… ”
“ப்ளீஸ் ஹெல்ப் மீ கவி…” பாலாவின் கண்களில் கண்ணீர் சுரக்க ஆரம்பித்தது.
“ப்ளீஸ் பாலா புரிஞ்சுக்கோங்க… அக்கா வெவரம் தெரியாதவங்க… வீட்டுல ரெண்டு வயசு பொண்ணுங்க இருக்காங்க… நான் பாத்துக்கிறேன்…. தயவு செய்து கைய விடுங்க….”
பாலா கையை விட, கவி விறு விறுவென பெட் ரூமுக்குள் நுழைந்தாள்.
கட்டிலில் குப்புற படுத்திருந்த கலா, பட படப்புடன் எழுந்து உக்கார,
“அக்கா, என்னக்கு எல்லாம் தெரியும்… இத கலைக்குறது ரொம்ப சிம்பிள்.. ” என்று கவி சொல்லி முடிப்பதற்குள், கலாவின் கண்ணில் இருந்து கண்ணீர் பொல பொல வென கொட்ட கவியை கட்டி புடித்தாள்.
“ப்ளீஸ்.. க்கா, ஒரே ஒரு நாள் நைட்.. அவ்வளவு தான்….”
“கவி.. சாத்தியமா என்னால முடியாது.. என் புருசனுக்கு தெரிஞ்சா…” என்று கலா கதறி அழ, கவி பதில் சொல்ல முடியாமல் தவித்தாள்.
கவி கொஞ்ச நேரம் யோசித்து விட்டு, “அக்கா.. வீட்டுக்கு தெரியாம ஹாஸ்பிடல் வர ஒரு வழி இருக்கு… நீங்க தைரியமா இருங்க.. ” என்ற படி கவி படிக்கெட்டில் கீழ் இறங்க. பாலா அவளை பின் தொடர,
“உங்க மாமா ஆபீஸ் நம்பர் தெரியுமா?”
பாலாவுக்கு தூக்கிவாறி போட்டது. அவள் கையில் இருந்த போன் ரிசீவரை புடுங்கினான்.
“ப்ளீஸ் கவி.. நீ என்ன பண்ணுறேனு.. தெரிஞ்சு தான் பண்ணுறியா?”
“நான் உங்களுக்கு ஹெல்ப் பண்ணனும்னு பாக்குறேன்.. வேண்டாம்னா வெளியே போங்க…” என்று கவி கடுப்படிக்க,
கவியின் கையில் போன் ரிசீவரை குடுத்து விட்டு நம்பரை ஒப்பிவித்தான்.
போன் ரிங்க் சென்று கொண்டிருக்க, பாலா பயத்தில் நடுங்கினான்.
“ஹலோ..”
“அங்கிள்.. நான் கவி பேசுறேன்…”
“சொல்லுமா?”
“அங்கிள் நான் கீழே விழுந்துட்டேன்… ஹாஸ்பிடல் கிளம்புறேன்… ஹஸ்பண்ட் வேற டெல்லில இருக்காரு…” என்று கவி வலியில் துடிப்பது போல் நடிக்க,
கலாவின் கணவர் பட படப்புடன், “நான் கெளம்பி வரவாமா?”
“இல்ல அங்கிள், அக்காவ கூட்டிட்டு கூட்டிட்டு போறேன்… ”
“சரிம்மா”
“அங்கிள் நைட் தங்குற மாதிரி இருந்தாலும் இருக்கும்.. ”
“பரவா இல்லம்மா.. ” என்று சொல்லி விட்டு கவி போனை வைக்க,
பாலாவுக்கு இப்போது தான் உயிர் வந்தது.
“தேங்க்ஸ்…” என்றான்.
“மயிறு…” என்ற கவி, “அவங்கள கிளம்ப சொல்லுங்க… ” என்ற படி அவள் பெட்ரூம்குள் நுழைய, பாலா அவள் வீட்டில் இருந்து வெளியே வந்தான்.
30 நிமிடங்கள் கடந்தோட, கலா மெதுவாக படிக்கெட்டில் இறங்கி வந்தாள்.
கலாவும் கவியும் ஆட்டோவில் ஹாஸ்பிடல் செல்ல, இப்போது பாலாவுக்கு தான் உயிரே வந்தது.
கவியை பார்த்த பாலா, “சே.. என்ன பொண்ணு இவ.. பயந்து செத்த விஷயத்தை டக்குனு முடிச்சுட்டா…” என்ற படி ஆட்டோ கண்ணில் மறையும் வரை பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.
—————————- ———————————————-
ஆட்டோ தாம்பரத்தை நெருங்கி கொண்டிருக்க,
“ராதி கிட்ட சொல்லாத டா?” என்று கலா கெஞ்ச,
“இல்லக்கா.. கண்டிப்பா நான் சொல்ல மாட்டேன்… ”
இருவரும் பேச பேச, கலாவும் கவலைகள் மறந்து கலகலப்பானாள்.
ஆட்டோ ஹாஸ்பிடலுக்குள் நுழைந்தது.
“ஏய்.. ப்ரியா.. எல்லாம் ரெடியா?”
“அக்கா… நீங்க வீட்டுக்கு போற வரைக்கும் உங்க பேறு, கண்ணம்மா… புரியுதா?” என்று பிரியா கலாவின் இடுப்பில் கை போட்டு அணைத்த படி உள்ளே செல்ல,
“ஏய்.. வேற பேறே உனக்கு கிடைக்கல..” என்று கவி ப்ரியாவின் கையில் கிள்ள,
கவியும் ப்ரியாவும் கூட இருப்பது காலவுக்கு ஆறுதலைக் கொடுத்தது.
—————— ——————————- ——————————
இரவு 10 மணி இருக்கும்.
பாலா ஹாஸ்பிடல் ரிசப்ட்சனுக்குள் நுழைந்தான்.
“கவி.. இல்ல.. கவிதாவை பாக்கணும்…” என்று பாலா உளற,
“வெயிட் பண்ணுங்க…” என்றாள் ரிசப்சனிஸ்ட்.
இரண்டு நிமிடத்திற்கு பிறகு கவி கண்ணில் பட,
“அக்கா ஒரு நிமிஷம்…” என்று ரிசப்சனிஸ்ட் கவியை சைகையில் அழைக்க,
“என்னடி?”
“அக்கா போகாதீங்க… அவரு குடிச்சுருக்காரு..” என்று பாலாவை பார்த்து அவள் சொல்ல,
பாலாவை முறைத்த படியே கவி அவனை நெருங்கினாள்.
“கவி… அக்காவ பாக்கணும்…”
கவி மூக்கை பொத்தினாள்.
“பாலா.. நீங்க குடிச்சு இருக்கீங்க.. வீட்டுக்கு போங்க”
“ப்ளீஸ் நான் அக்காவ பாக்கணும்… 2 மினிட்ஸ்…”
“விசிட்டர் டயம் முடிஞ்சு போச்சு… ப்ளீஸ் கெளம்புக்க” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் திரும்ப,
கவியின் கையை பாலா அழுத்தி புடிக்க, அவள் திடுக்கிட்டு திரும்பினாள்.
பாலாவின் கண்கள் கலங்கி இருக்க,
“சாத்தியமா என் மேல தான் தப்பு… ” என்று பாலா போதையில் உலர,
பேசி புரிய வைக்கும் நிலையில் இவன் இல்லை. இவன் என்ன சொன்னாலும் கிளம்ப போவதும் இல்லை என்பதை உணர்ந்தாள் கவி.
“அக்கா… வாட்ச்மேனை கூப்பிடவா?” என்று ரிசப்சனிஸ்ட் கவியின் காதில் கிசு கிசுக்க,
“நா பாத்துக்கிறேன் டீ..” என்றவள்,
“சத்தம் போட கூடாது.. பேசாம வாங்க….” என்றவள், வெடு விடுவேன உள்ளே நடக்க, பாலா அவளை பின் தொடர்ந்தான்.
காலியாக உள்ள ரூமுக்குள் அவள் நுழைய, பாலாவும் நுழைந்தான்.
“அக்கா?”
கவி கதவை சத்திய படி,
“அவங்க டயாட இருக்காங்க.. பாலா…. ப்ளீஸ் புரிஞ்சுக்கொங்க.. நீங்க கெளம்புக”
“ம்ஹும்.. நான் பாத்தே ஆகணும்.. ப்ளீஸ்…” என்று பாலா கதவைத் திறக்க,
கவியின் முகம் கோவத்தில் சிவந்தது.தினமும் கதையை படி கையை அடி தமிழ்செக்ஸ்ஸ்டோரீஸ்.இன்போ
“அறிவு கெட்ட முண்டம், மூட்ட பயால நீ… ஒரு தடவ சொன்னா புரியாது?” என்று கவி கத்த,
பாலாவுக்கு அடித்த போதையில் பாதி இறங்கிவிட்டது.
“பொம்பளைங்க கஷ்டம் உனக்கு எங்க புரிய போகுது? விடிய விடிய நெறைய பிளட் போகும் பாலா.. புரிஞ்சுக்கோங்க.. ”
பாலாவுக்கு கண்கள் குளமாகி கண்ணீர் கொட்ட ஆரம்பித்தது. என்ன நினைத்தான் என்று தெரிய வில்லை, இருந்த போதையில் நின்று கொண்டு இருந்த கவியை கட்டி புடிதான். அவள் கழுத்தில் கழுத்தை புதைத்தான். கண்களில் கண்ணீர் கொட்ட, அவன் தேம்பி அழுக, கவிக்கு என்ன சொல்வதென்றே தெரிய வில்லை.
பாலாவின் நெஞ்சுக்குள் கவியின் முலைகள் நசுங்க, அவள் மூச்சு விட முடியாமல் தவித்தாள்.
கவி அதிர்ச்சியில் உறைந்து நிற்க, இரண்டு நிமிடங்கள் கடந்தோட, கவி சுய நினைவுக்கு திரும்பி பாலாவின் கைகளுக்குள் கவி முண்ட, பாலா கைகளை விரித்தான். கண்ணில் வந்து விழுந்த கூந்தலை விலக்கினாள்.
“ஸாரி கவி… ஸாரி…” என்று பாலா பதற, கவியின் மனம் கரைய ஆரம்பித்து.
பெட்டில் உக்கார்ந்தவன் சிகரெட்டை எடுத்து வாயீல் வைக்க, அவன் வாயீல் இருந்த சிகெரெட்டை அவள் புடுங்கினாள்.
“ப்ளீஸ் கவி.. ப்ளீஸ் கவி…. என்னால முடியல…” என்று பாலா கெஞ்ச,
“பாலா இங்க அடிக்க கூடாது… புரிஞ்சுக்கொங்க… ”
கதவு தட்டும் சத்தம் கேட்க, பாலா வேகமாக கண்களைத் துடைத்தான். கதவுக்கு வெளியே பிரியா நின்றிந்தாள்.
“என்னடி டீ.. அக்கா எப்படி இருக்காங்க?”
“இப்ப ஓகே டீ.. கொஞ்சம் விலகு.. அந்த மூஞ்ச பாக்கணும்.. ” என்று கவியை விலக்கி கதவுக்குள் தலையை நுழைத்து பாலாவை பார்த்தாள் ப்ரியா.
பாலாவுக்கு அசிங்கமாக இருந்தது. தலையை வேறு பக்கம் அவன் திருப்ப..
“ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.. சார்.. கொஞ்சம் இந்த பக்கம்… இந்த பக்கம்… திரும்புங்க….” என்று பிரியா நக்கல் அடிக்க,
“ஏய்.. எதுக்கு வம்பு இழுக்கிற… ஓடு…” என்று கவி ப்ரியாவை தள்ளிய படி கலா படுத்திருக்கும் ரூமுக்குள் நுழைய, பாலா அவர்களை பின் தொடர்தான்.
கலா தெம்பாக கட்டிலில் இருந்தாள். அரை மணி நேரத்துக்கு மேல் நால்வரும் அரட்டை அடித்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.
“பாலா நீங்க கிளம்புங்க.. அக்கா தூங்கட்டும்..”
“இல்ல கவி.. எனக்கு ஆபீஸ்ல நைட் டூட்டின்னு மாமா கிட்ட சொல்லி இருக்கேன்… ப்ளீஸ் அக்காவ நான் பாத்துக்கிறேன்..”
“போதும் போதும் உங்க அக்கற… ” என்று பிரியா பாலாவை விரட்ட,
“நான் தூங்க போறேன் பாலா.. நீ கிளம்பு..” என்றாள் காலா.
கவியும் பாலாவும் ரூமை விட்டு வெளியே வர, மணி 12டை நெருங்கி இருந்தது.
“கவி ஒரு தம் அடிச்சுட்டு கிளம்பவா?”
“ம்ம்ம்… ” என்ற படி கவி படிக்கெட்டை நோக்கி நடக்க, பாலா அவளைப் பின் தொடர்ந்தான்.
மொட்டை மாடியில் கரு கருவென இருட்டு. சிமிண்ட் திண்டில் கவி உக்கார, அவள் அருகே பாலா உக்கார்ந்தான். இருவருக்கும் இடையே நாலு இன்ச் இடைவெளி. இருவருக்கும் இடையே நிசப்தம் நிலவியது. கண்களை மூடி ஆழ்ந்த மூச்சை இழுத்தது விட்டாள்.
கவியின் கண் முன் கடந்த ஒரு வாரமாக கணவன் தீபனும் அவன் ஆபீஸ் பிரண்ட் மஞ்சுவும் டெல்லில் கூத்தடித்துக் கொண்டிருப்பது ஞாபகத்துக்கு வர, “அந்த பொருக்கி கூட வாழ முடியாதுனு, அம்மா கிட்ட நாளைக்கு சொல்லிற வேண்டியது தான்” என்று அவள் நினைத்து கொண்டிருக்க,
“தேங்க்ஸ் கவி..” என்றான்.
வானத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த கவி பாலாவின் பக்கம் முகத்தைத் திருப்பினாள். குளிர் காற்றில் அவள் உடல் சிலிர்த்தது. காற்றில் பரந்த கூந்தல் அவள் முகத்தில் வருடிக் கொண்டிருந்தது.
“நான் ஒன்னு சொல்லவா?” என்றாள் கவி.
“ம்ம்ம்ம்…”
“எல்லா ஆம்பளைங்களை போல நீங்களுக்கும் ஒடம்பு சுகத்துக்கு அலையுற பொறுக்கின்னு நெனச்சேன்.. ஸாரி”
“ஏன்.. இப்படி திடீர்னு…”
“நீங்க அக்காவ நெனச்சு வடிச்ச கண்ணீருல ஒன்னு மட்டும் புரிஞ்சு கிட்டேன், நீங்க கலாக்காவ உடம்பு சொகத்துக்காக மட்டும் யூஸ் பண்ணல…”
கணவன் தீபனை பாலாவுடன் ஒப்பிட்டு பார்க்கும் போது, கவியின் மனதிற்குள் ஆத்திரம் பொத்துக்கொண்டு வந்தது. கண்கள் ஈரமாகியது.
பாலா சிகரெட்டை இழுத்த படியே கவியின் முகத்தைப் பார்த்தான்.
“செம பிகரு நீ… கல்யாணம் ஆகி ஒரு மாசம் கூட ஆகல… எதுக்கு அழுற… ”
(கவி தன் கணவனின் கள்ள உறவை பாலாவிடம் கொட்ட ஆரம்பித்தாள். அவள் கண்களில் தாரை தாரையாய் கண்ணீர் கொட்ட ஆரம்பித்தது. பாலாவின் கையில் இருந்த சிகரெட் காற்றில் கரைந்து கொண்டிருந்தது).
ஒரு நீண்ட நிசப்தம் இருவருக்கும் இடையே நிலவ, கவியின் உடல் குளிரில் விறைத்து கொண்டிருக்க, பாலா விரல்களுக்கிடையே இருந்த சிகரெட்டை கவியின் உதட்டருகே கொண்டு சென்றான். கவி தலையை திருப்பாமல் பாலாவை ஓரக்கண்ணால் பார்க்க, பாலாவின் உள்ளங்கை கவியின் செவ் இதழை அழுத்த, சிகரெட்டின் நுனி அவளின் உதட்டு பிளவில் நுழைந்தது. பாலாவிடம் பேசிக் கொண்டிருப்பது இதமாகவும் ஆறுதலாகவும் இருக்க, சிகரெட்டை உள் இழுத்தாள்.
குளிரில் நடுங்கிய அவளின் உடல் சிகரெட் புகையால் உஷ்ணம் அடைய,
“ரொம்ப அனுபவம் போல…” என்று பாலா மெதுவாக சிரிக்க,
“ச்சீ.. இது தான் பஸ்ட் டைம்… ” என்று கவி சிணுங்கினாள்.
“அப்பறம் லாஸ்ட் வீக் ரதி கூட அடிச்சது.. ” என்று பாலா சொல்லி முடிக்க,
கவிக்கு தூக்கிவாறி போட்டது. “அய்யயோ… இவன் ரதி கூட நடந்தத பாத்துட்டானோ?…”, என்று நினைத்த கவி வேகமாக எழுந்து, “நான் கிழ போறேன்.. ” என்று பாலாவிடம் இருந்து நழுவ பார்த்தாள்.
பாலா கவியின் கையை அழுத்திப் புடிக்க, கவி கையை விசும்பினாள். கவியின் உடல் பாலாவின் அழுத்தத்தில் உஷ்ணம் அடைந்தது. “ப்ளீஸ்… பாலா… விடுங்க…” என்று சிணுங்கினாள்.
“நீ தப்பா நெனைக்கலைனா, ஒன்னு சொல்லவா?” என்றான்.
கவியின் உடல் சிலிர்க்க, “ம்ஹும்.. விடுங்க…” என்று அவள் விசும்ப, பாலாவின் புடி இறுகியது.
“ச்சே.. எனன பிகரு நீ… உன்ன விட.. அந்த மஞ்சு கிட்ட அப்படி என்ன இருக்கோ?”
“ச்சீ…. அடுத்த வீட்டுக்குள்ள வேவு பாக்குறது தப்புன்னு தோணல….” என்று கவி முறைக்க,
“நீ சமத்து தான், ரதி தான் உன்னைய போட்டு பொறட்டி எடுத்துட்டு இருந்தா.. ” என்று பாலா சிரிக்க,
“கருமம்… விடுங்க… யாராவது வந்துர போறாங்க….” என்ற கவி, பாலாவின் பிடியில் இருந்து நழுவி படிக்கெட்டை நோக்கி வேக வேகமாக ஓடி, கிரில் கேட்டை திறக்க கையை உள்ளே நுழைக்க, பாலா கவியின் முதுகு புறத்தை அணைத்து அவளை நெருங்கி, கவியின் புடவையின் இடைவெளியில் கையை பதித்தான்.
“ஏய்.. பாலா… ப்ளீஸ்….” என்று கிறு கிறுத்தாள் கவி.. தன் இடுப்பில் இருந்த பாலாவின் கையை அழுத்திப் புடித்தாள்.
பாலாவின் ஆண்மை ஜட்டிக்குள் துடிக்க, கவியின் குண்டியில் வைத்து அழுத்தினான். காற்றில் உடல் குளிர்ந்தாலும், பாலாவின் உரசலில் கவியின் உள்ளுக்குள் காம சூடு பரவ ஆரம்பிக்க, அவளுடைய மூச்சுக் காற்று வேகம் எடுக்க ஆரம்பித்தது.
கவியின் காதருகே பாலா நெருங்க, கவி பாலாவின் புடிக்குள் தத்தளித்து கொண்டிருக்க,
“உனக்கு தெரியாம உன் உடம்புல ஒரு மச்சம் இருக்கு தெரியுமா?” என்று பாலா கவியின் காதில் கிசு கிசுக்க,
“ச்சீ… ம்ஹும்…. ப்ளீஸ் விடு பாலா…”
பாலாவின் நுனி மூக்கு கவியின் காதை தீண்டியது. கவியின் உடல் சிலிர்க்க, கிரில் கேட்டில் முகம் புதைத்தாள். பாலாவின் விரல்கள் வயலினை மீட்டுவது போல் கவியின் இடுப்பில் அழுத்தி கொண்டிருக்க,
“உன்ன தனியா பாக்குறப்ப உன் மேல எனக்கு சாத்தியமா எந்த ஈடு பாடும் இல்ல.. பட்… அன்னைக்கு ரதி கூட உன்ன பாக்கும் போது…. ..ப்பா, தள தளன்னு… குண்டியில மச்சத்தோடா… செக்க செவேன்னு… என்ன உடம்புடி உனக்கு?” என்ற பாலா கவியின் குண்டியில் சுன்னியை வைத்து தேய்த்து, அவளின் காதை கவ்வி சப்ப,
கல்யாணம் ஆகி காம சுகத்திற்கு ஏங்கிய கவியின் உடல் நெருப்பாய் கொதிக்க, பாலாவின் உதட்டை நோக்கி தன் கண்ணத்தை திருப்பினாள். கவியின் கன்னத்தில் பாலாவின் உதடு வருட வருட, கவியின் புண்டையின் இதழ் சுருங்கி விரிய, ஈரம் கசிய ஆரம்பித்தது.
படிக்கெட்டில் யாரோ நடந்து வரும் சத்தம் கேக்க, பாலா கவியை விட்டு அகல, கவி வேக வேகமாக கீழ் இறங்கினாள்.
— தொடரும்.
3051500cookie-checkஅந்தரங்கம் – Part 20no