என் பெயர் வருண். சுமாரான தமிழ்ப் பையன். தென் தமிழ்நாட்டில் ஒரு பொட்டல்காடு காலேஜில் இஞ்சினியரிங் படித்து முடித்து ஐடி கம்பெனியில் குப்பை கொட்டிக் கொண்டிருக்கிறேன். பெருமையாக சொல்லிக் கொள்ள வேறு எதுவுமில்லை, ஒன்றைத் தவிர. என் சுன்னி தூங்குகையில் 6 இஞ்ச் இருக்கும். விரைத்திருக்கும் போது ஒன்பது இஞ்ச் இருக்கும். தடிமன் 2 இஞ்ச் இருக்கும். பள்ளியில் படிக்கும் போது சில அண்ணன்கள் பார்த்து ஆச்சரியப்பட்டிருக்கிறார்கள். சிலர் தனியாகக் கூட்டிப் போய் தடவி விட்டிருக்கிறார்கள். பஸ்ஸில் தூங்கும் போது சிலர் ஜிப்பைக் கழட்டி, ஜட்டியிலிருந்து வெளியே எடுத்து ஆட்டுவார்கள். அதையெல்லாம் வேறு கதைகளில் சொல்கிறேன். இப்போது முதன்முதலில் ஒரு பெண்ணை மேட்டர் அடித்த கதையைச் சொல்கிறேன்.
அப்போது சென்னையில் ஒரு சின்ன கம்பெனியில் இருந்தேன். அழகான ஆண்ட்டிகள் தான் இருப்பார்கள். அவ்வப்போது ஏதாவது ஒரு இளம் சிட்டு சேரும். ஆனால் அதுவும் கொஞ்ச நாளிலேயே டிசிஎஸ் மாதிரி வேறு பெரிய கம்பெனிக்கு ஓடி விடும். அழகான பெண்களுக்கு ஈஸியான வேலை கிடைத்து விடும். பெண்களைக் குற்றம் சொல்லவில்லை, நம்ம ஆளுங்க மைண்ட் செட் அப்படி. சரி, விஷயத்திற்கு வருவோம்.
அப்ப தான் ப்ரியான்னு ஒரு பொண்ணு சேந்தா. ஆபீஸே லைட்டு போட்ட மாதிரி பிரகாசமாயிடுச்சு. சும்மா சொல்லக் கூடாது, அப்படி இருந்தா. ஃப்ரெஷர் தான். ஆனா, ஒரு கவர்ச்சியான ஒடம்பு அவளுக்கு. மீடியமான உயரம். பெரிய கண்ணு, சின்ன மூக்கு. எப்பவுமே சிவந்திருக்கற உதடு. அவ்வளவா தெரியாத முலை. கொஞ்சம் பெரிய இடுப்பு. அவள் சேர்ந்த அன்னிக்கு, பசங்க சும்மா சும்மா அந்தப் பக்கம் போய்ட்டு வந்துட்டு இருந்தாங்க. அதிர்ஷ்டவசமா அவளை எங்க டீம்ல சேர்த்து விட்டாங்க. என்னை விட ரெண்டு வயசு சின்னவ. நான் சீனியர்ங்கறதால எப்பவும் என்கிட்ட டவுட் கேட்டுகிட்டு இருப்பா. ஒரு வாரம் நாங்க ரெண்டு பேரும் தான் சேர்ந்து லஞ்ச் சாப்பிடப் போனோம். அப்புறம் அங்க பொண்ணுங்க ஃப்ரெண்ட்ஸ் பிடிச்சுக்கிட்டு அவங்க கூட போனா. அப்பப்போ நாங்களும் போவோம். தரமணில அவங்க அண்ணன் கூட ஒரு ஃப்ளாட் எடுத்து தங்கியிருந்தா. ஒருநாள் வீட்டுக்கு வாங்கன்னு அட்ரஸ் குடுத்திருந்தா.
ஒரு நாள் நைட் செம மழை பிடிச்சிடுச்சு. நைட் பூரா கொட்டிக்கிட்டே இருந்துச்சு. காலைல தான் கொஞ்சம் நின்னு தூறல் மட்டும் போட்டுகிட்டு இருந்திச்சு. நான் கிளம்பி பாதி வழி போய்ட்டேன். ட்ராஃபிக்ல நிக்கும் போது ஆஃபீஸ் வாட்ஸப் க்ரூப்ல மெஸேஜ் வந்திச்சு. பார்க்கிங்ல இருந்த ஜெனரேட்டர்ல மழைத்தண்ணி நிரம்பிட்டதால, ஆஃபீஸ் லீவு. பைக்க ஓரமா பார்க் பண்ணிட்டு, என்ன பண்றதுன்னு யோசிச்சேன். ரூமுக்கே போயிரலாமா இல்ல என்ன பண்ணலாம்னு. எங்க வந்திருக்கேன்னு பாத்தேன். தரமணி. ‘சரி, ப்ரியா வீட்டுக்கு போய் ஒரு சர்ப்ரைஸ் குடுக்கலாம்’னு பைக்க ஸ்டார்ட் பண்ணினேன்.
ப்ரியா ஃப்ளாட்டுக்கு போய் காலிங் பெல் அடிச்சேன். கதவைத் திறந்தது ஒரு ஆள்.
“நீங்க…?”னு கேட்டாரு.
“வருண்.. ப்ரியா கலீக்” அப்டினு சொன்னேன்.
“ஓ, வருண்.. வாங்க.. வாங்க..” உள்ள போனோம்.
ரெண்டு பெட்ரூம் ப்ளாட். அழகாவே வெச்சிருந்தாங்க.
“அயம் அசோக். ப்ரியா அண்ணன். உங்களப் பத்தி ப்ரியா நெறய சொல்லியிருக்கா..ப்ரியா… வருண் வந்திருக்காரு.” கூப்பிட்டார்.
“ஹாய்… வாட் எ சர்ப்ரைஸ்..” சொல்லிக்கிட்டே ப்ரியா வந்தா. அவளைப் பார்த்து அப்படியே உறைஞ்சு போய்ட்டேன். பிங்க் கலர் சேலை கட்டியிருந்தா. லைட் ப்ளூ ஜாக்கெட். ஃப்ரீ ஹேர் விட்டு ஒரே ஒரு பின்னல் சுத்தி விட்டிருந்தா. லைட்டான மேக் அப். மஞ்சள் கலர்ல வழுவழுன்னு தெரிஞ்ச கொஞ்ச இடுப்பு. ரெண்டு மூணு செகண்ட்ல நார்மலுக்கு வந்தேன்.
“ஹாய் ப்ரியா..”
“என்ன வருண் இந்தப்பக்கம்..? ஆஃபீஸ் போகலையா?”னு கேட்டா.
“ஆபீஸா? நீ வாட்ஸப் பாக்கலையா?”
“ என்னாச்சு?” என்று அசோக் கேட்டான்.
”நைட் ஃபுல்லா மழை பேஞ்சதுல, க்ரவுண்ட் ஃப்ளோர்ல இருந்த ஜெனரேட்டர் அவுட்டு. இன்னிக்கு ஆஃபீஸ் லீவ். இது வரைக்கும் வந்திட்டேன். அதான் உங்க வீட்டுக்கு வரலாம்னு வந்தேன்”
“ஓ…” ஏமாற்றமானாள் ப்ரியா.
“ஏன்..என்னாச்சு?”
“உங்களுக்குத் தெரியாதா? இன்னிக்கு ப்ரியா பர்த்டே. ஆஃபீஸ்ல எல்லார்க்கும் ஸ்வீட் குடுக்கணும்னு காலைல இருந்து குக் பண்ணிட்டு இருந்தா. உங்களுக்கு என்னவோ ஸ்பெஷல் கிஃப்ட் குடுக்கணும்னு பேக் வேற பண்ணி வெச்சிருந்தா…” அசோக் சொன்னான்.
ஓ, அதான் இன்னிக்கு ஸாரியா?
“ஹேய்.. சொல்லவே இல்ல… மெனி மோர் ஹாப்பி ரிடர்ன்ஸ் ஆஃப் த டே..” எழுந்து போய் கைகுலுக்கினேன். சில்லென்றிருந்தது. ஆஃபீஸில் சில சமயம் தொட வேண்டி வரும். வேலையைப் பற்றி மட்டுமே அப்போது யோசித்துக் கொண்டிருப்பதால் வேறு எதுவும் தோன்றாது. இது மாதிரி ரிலாக்ஸா தொடும் போது தான் வேற மாதிரி இருக்கும்.
“சரி, ப்ரியா நான் கிளம்பறேன்..” அசோக் சொன்னான்.
“உங்களுக்கு லீவ் இல்லியா?” என்று கேட்டேன்.
“லீவா?” சிரித்தான். “ எனக்கு ஃபுல்லா ஃபீல்ட் வொர்க் தான். அம்பத்தூர்ல. ஆஃபீஸ்க்கு போய்ட்டு ஸைன் பண்ணிட்டு ஆவடி திருவள்ளூர்னு போகணும். மழையோ புயலோ வெயிலோ எது வந்தாலும்..”
ப்ரியாவைப் பார்த்துத் திரும்பி, “ஓகே ப்ரியா, நான் கிளம்பறேன். ஈவ்னிங் சீக்கிரம் வரப் பாக்கறேன். பை வருண். சண்டே ஃப்ரீயா இருந்தா சொல்லுங்க, ரிலாக்ஸா மீட் பண்ணலாம். பை பை..” சொல்லிட்டு அசோக் கிளம்பினான்.
”பைணா…” ப்ரியா சொல்லுவதைக் கேட்பதற்குள் லிஃப்டுக்குள் பாய்ந்திருந்தான்.
கதவைச் சாத்தி விட்டுத் தாழ்ப்பாள் போட்டு விட்டு எதிரே இருந்த சோஃபாவில் அமர்ந்தாள் ப்ரியா. தூறிக் கொண்டிருந்த மழை மறுபடியும் கொட்ட ஆரம்பித்தது.
– தொடரும்.