இது நான் முதலும் கடைசி கதை.
இந்த கதையில் கெட்ட வார்த்தைகளோ பெண்களை இழிவு படுத்தும் வார்த்தைளோ இருக்காது.
ஏன் என்றால் இது உண்மை கதை. என் வாழ்கையில் நடந்த கதை.
இளம் வயதில் நடந்த தவறா இல்லை அந்த வயதில் கிடைத்த வாய்ப்பா.
உங்களிடம் சொல்கிறேன் முடிவை நீங்கள் எடுத்துக்கொள்ளுங்கள்.
இனி கதையில்.
நான் பள்ளியில் பத்தாம் வகுப்பு படித்துக்கொண்டு இருந்தேன். வகுப்புக்கு ஏற்ற வயதைவிட ஒரு வயது அதிகம்.
அப்பொழுது நாங்கள் ஒரு வாடகை வீட்டில் வாழ்ந்தோம். அவரகள் வீட்டின் முன்பகுதியில் நாங்களும் எனது வீட்டிற்க்கு முன் நாங்கள் வாடகை இருந்த வீட்டின் முதளாளியின் ஒரு சிறிய மளிகை கடையிருந்தது.
எனது வீட்டின் ஓரத்தில் ஒரு சிரிய வழியில்தான் அவர்கள் வீட்டிற்கு செல்லமுடியும். அவர்களுக்கு குழந்தை இல்லை. அந்த அம்மாவுக்கு தனிமையை உணராமல் இருக்கவும் பொழுது போவதற்க்கவும் கடை நடத்தினார்கள். தினமும் காலை ஆறு மணிக்கு கடை திறந்து விடுவார்கள் பின்பு பத்து மணிக்கு வந்து சமைத்து குளித்து மீண்டும் கடைக்கு வருவார். இந்த இடைப்பட்ட நேரத்தில் கடைக்கு வரும் வாடிக்கையாளர்களுக்கு நான்தான் பொருட்கள் எடுத்து கொடுப்பேன். ஆகவே அவரக்ள் என்னை ஒரு பிள்ளையை போல் கருதினார்கள். வாரத்தில் ஒருநாள் கடைக்கு விடுமுறை அன்று மருத்துவமனை சென்றுவிடுவார்கள் அவர்கள் திரும்புவர இரவு ஆகிவிடும்.
நான் அவர்களுக்கு உதவியாகவும் அவர்கள் வீட்டில் ஒருவனாக இருந்தேன் .
பத்தாம் வகுப்பிறக்கான தேர்வு முடிந்தது. விடுமுறை ஆரம்பம் ஆனது.
எப்பவும் போல் கடைக்கார அம்மா காலையில் ஆறு மணிக்கு பத்து மணிக்கு சமைக்க குளிக்க சென்றுவிட்டார் . நான் கடைக்கு முன்பாக தினதந்தி படித்துக்கொண்டு இருந்தேன் அப்பொழுது ஒரு வாடிக்கையாளர் வந்தார் அவர் கேட்ட பொருளை கொடுத்துவிட்டு பணத்தை கேட்டப்போது. வாடிக்கையாளர் கடன் சொல்லிவிட்டு போய்விட்டார் சரி சாவியை கொடுக்கலாம். கடைக்கார அம்மாவை தேடி சென்றேன். அவர்கள் குளித்துக்கொண்டே காத்து இருக்க சொன்னார்கள் நானும் நின்றேன் திடீர் கதவு திறந்தது.
அவள் வந்து நின்றாள்
சாவி என்றாள் தலைநிமிர்ந்து பார்க்கும் முன் சாவியை கையில் பிடுங்கி சென்றுவிட்டாள்.
அவள் முகத்தை கூட பார்கவில்லை
எனக்கும் செல்போனில் அழைப்பு வந்தது நானும் கிரிக்கெட் விளையாட சென்றுவிட்டேன் . மைதானத்தில் பல கேள்வி யார் அவள் அவள் எப்புடி இருந்தாள் விளையாடில் கவனம் இல்லை. சரி மதியம் ஆனது வீட்டிற்கு வந்தேன் எப்போதும் சகஜம்மாக செல்லும் கடைக்கார அம்மாவின் வீட்டிற்கு என்னால் செல்லமுடியவில்லை நெஞ்சம் படபடத்தது குழப்பமும் கேள்விகளும் இரவு ஆனது இதே நிலைத்தான். வழக்கம் போல் காலை நான்கு மணி்கு வாக்கிங் ஆறு மணிக்கு கிரிக்கெட் ஏழு மணிக்கு வீட்டிற்கு வந்தேன் சாப்பிட்டேன்.
வழக்கம்போல் பேப்பர் படிப்பது போல் சென்றேன் ஆனால் இம்முறை சாவியை வாங்கி வைத்து கொள்ளவில்லை. கடைக்கார அம்மா வீட்டிற்கு சென்றுவிட்டார். வாடிக்கையாளர் வருகைக்கு காத்து இருந்தேன் எதிர்ப்பார்த்ததை போல் அவரும் வந்தார். அவரிடம் பொருளை கொடுத்துவிட்டு காசை கேட்டபோது அவரும் சரியான சில்லரை கொடுக்கவே வெறுப்பின் உச்சதிற்கு சென்றேன். திட்டமும் காத்திற்ப்பும் முயற்சியும் வீண்.
பொறுமை இழந்தவனாய் வெறும் என சாவியை வாங்கி வைத்துக்கொள்வோம் என வேகமாக கடைக்கார அம்மாவின் வீட்டிற்கு சென்றேன் ஆனால் இம்முறை கதவைவிட்டு சற்று தள்ளி நின்றேன் கூப்பிட்டேன் சாவி வேண்டும் என்றேன் நான் எதிர் பார்த்ததை போல் இம்முறையும் அவள் வந்தாள்.
சாவி என்றாள்..
நான் அவளை பார்த்தேன் அவள் ஒன்றும் சொல்லிக்கொள்ளும் அளவுக்கு அழகியில்லை ஆனால் அவளை காணக காத்துயிருந்த ஒரு இரவு அவளை அழகியாக காண்பித்தது..
கருத்த நிறம், வயதிற்கு ஏற்ற உயரம் சற்று பருமனான உடல்.
தலையில் ஒற்றை ஜடை பாவாடை நீல நிற பனியன். படியின் வெளியே வந்து சாவியை கொடுத்தாள் . என் கண்கள் வழியே எதையோ புரிந்து கொண்டாள் என்று மட்டும் எனக்கு புரிந்தது. மீண்டும் சென்றுவிட்டாள்.
பார்த்துவிட்டோம் இனி எப்படி பேசுவது ..
அடுத்த திட்டம்
இம்முறை மாலையில் வழக்கம் போல் வீட்டிற்கு வந்தேன் கடைக்கார அம்மா கடையின் ஷட்டர் அடைக்க எனக்கு காத்துயிருந்தார். சரி ஷட்டரை அடைத்தேன் அவர்களுடன் வீட்டிற்கு சென்றேன் இது எப்போது நடப்பதுத்தான் ஆனால் இம்முறை பதட்டத்துடன். நான் அமைதியாய் இருப்பதை பார்த்த கடைக்கார அம்மா சூல்நிலையை புரிந்துக்கொண்டு என்னை அவளுக்கு அறிமுகம் செய்து வைத்தார். பின்பு சில நிமிடங்களில் நிலமை சகஜம் ஆனது.
அவள் பெயர் ்்் அவள் பதினொன்று படிப்பதாகவும் இனி பதிரெண்டாம் வகுப்புக்கு செலவதாவும் கூறினால் .. அவள் என்னைவிட மூத்தவள் என உணர்த்த நினைக்க நான் எனது வயதை சுட்டிக்காட்டி ஒரே வயது என விளையாடி விட்டு வீட்டிற்கு சென்றேன்..
அடுத்தநாள்
எப்போழும் போல் அவர்கள் வீட்டிற்கு சென்றேன் அவள் குளித்துவிட்டு வெளியே குமுதம் படித்துக்கொண்டு இருந்தாள். மெதுவாக அவள் அருகில் அமர்ந்தேன் அவள் கண்டு கொள்ளவில்லை. அவளின் தொடையின் மேல் கை ஊன்றி புத்தகத்தின் பக்கங்களை திருப்பினேன். அவள் எழும்பி செல்ல செல்லமாக அவளி்ன் பின்பக்கம் தட்டினேன் அவள் ஏதோ முனுமுனுத்தப்படி சென்றால்.
நான் முன்பே சொன்னதுப்போல் கடைக்காரம்மா வரும் நேரம் எனக்கு நன்றாக தெரியும் அதுமட்டும் அல்லாமல் அவர்கள் வரவேண்டு்ம் என்றால் என் வீட்டின் பின்புற வழியாகத்தான் வரவேண்டும். இதில் எதுநடந்தாலும் எனக்கு தெரிந்துவிடும். ஆகவே அவளிடம் என்ன முனுமுனுத்தாள் என்று கேட்க சென்றேன்..
மீண்டும் அவளின் பின்புறத்தில் தட்டினேன் அவள் நடந்தாள் நடந்து படுக்கை அறைக்கு சென்றாள். நானும் உள்ளே சென்றேன் சற்று அழுத்தமாக அவள் பின்புறத்தை கிள்ள கோபத்தோடு என் சடடையை பிடித்தவள்…
கதையின் துடர்ச்சி நாளை.