கல்பனாவிற்கு திருமணமாகி 10 வருடங்கள் கடந்து விட்டது. அவளுக்கு இரண்டு பெண் குழந்தைகள். இரண்டுமே அவளது கணவரது பெற்றோர் வீட்டில் தங்கிப்படித்து வருகின்றன.
கல்பனா ஒரு தனியார் வங்கி ஒன்றில் அக்கவுன்ட் செக்சனில் பணியாற்றுகிறாள். அவளது கணவர் பெயர் பாஸ்கர். அவர் ரெவின்யூ இன்ஸ்பெக்டராக பணியாற்றுகிறார். அவர் சற்று கண்டிப்பான பேர்வழி. அதனாலயே அவருக்கு ஊர் ஊராக டிரான்ஸ்பர் அடிக்கடி கிடைத்த வண்ணம் இருந்தது.
இந்த முறை அவர் கோபிச்செட்டிபாளையம் அருகே ஒரு சிறிய டவுன் நகராட்சியில் ட்ரான்ஸ்பர் வந்திருந்தது.
நல்லவேளை, கல்பனா பணிபுரியும் வங்கியின் கிளை கோபிச்செட்டி பாளையத்தலெயே இருந்ததால், அவளுக்கும் டிரான்ஸ்பர் வாங்குவது
எளிதாக இருந்தது.
32 வயதானாலும் கல்பனா நல்ல சிவப்பு. அழகாகவும் இருப்பாள். ஆனால், அவளது கணவன் பாஸ்கரன் ஆள் பார்க்க 50 வயது கிழவர் போல இருப்பார். அவருக்கு சதா அலுவலக நினைப்பு தான். ஞாயிற்றுகிழமையில் கூட அரசு அலுவலகம் செல்லும் அதிகாரி அவராகத்தான் இருப்பார்.
கல்பனாவிற்கு இரண்டாவது குழந்தை பிறந்ததும் அவர், அவளுடனான தாம்பத்தியத்திற்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்து விட்டார். கல்பனாவும் அதைப்பற்றி பெரிதாக அலட்டிக்கொள்வது இல்லை. அவளது கவலையெல்லாம் தன் கணவர் ஒரு ஊரிலாவது நிலைத்து நின்று வேலை பார்க்க வேண்டும் என்பது தான்.
கோபிச்செட்டிபாளையம் வந்தவுடன் கல்பனா பாஸ்கரனிடம் கண்டிப்பாக
சொல்லிவிட்டாள்.
“இத பாருங்க.. இந்த ஊரிலாவது கொஞ்ச காலம் இருப்போம். அக்கம் பக்கத்து வீட்டுக்காரங்களோட பழகறதுக்குள்ள உங்களுக்கு அடுத்த
ஊருக்கு டிரான்ஸ்பர் வந்துடுது. இப்படியே போனா நமக்குன்னு நாலு மனஷங்க இருக்கறது கேள்விக்குறியாய்டும்..!!” என்று கல்பனா சிறிது அதட்டலும் சிறிது கெஞ்சலுமாக சொன்ன போது, பாஸகரன் என்னவோ “சரி” என்று தான் சொன்னான்.
பாஸ்கரன் அலுவலகத்தில் எடுபிடி ஆயாவாக வேலை பார்க்கும் பரிமளம்
கல்பனாவிற்கு பக்கத்து வீடுதான்.
பரிமளத்திற்கு வயது 40 இருக்கும். அவள் கணவன் முத்துவிற்கு வயது 45 இருக்கும். அவர்களுக்கு குழந்தைகள் கிடையாது.
முத்து அந்த நகரத்தில் நாட்டு மருந்து கடை வைத்து நடத்தி வருகிறான். பரிமளம் கல்பனாவிடம் நைசாக பேசி அவளுடன் நட்பு
ஏற்படுத்திக்கொண்டாள். தனது உயர் அதிகாரியின் மனைவியை கைக்குள்
போட்டுக்கொள்வது இன்றியமையாத ஒன்று என்று அவளது உள்ளுணர்வு சொல்லி இருந்தது.
கல்பனாவும் வயது, அந்தஸ்து என எதையும் பார்க்காமல் பரிமளத்துடன் நன்றாக பழகி வந்தாள்.
ஒரு நாள் ஞாயிற்றுக்கிழமை. கல்பனாவின் கணவர் வழக்கம் போல அலுவலகம் சென்று விட்டார். அவர் மீண்டும் திரும்பி வர இரவு பத்து மணி ஆகும். நிதானமாக தனது அலுவல்களை எல்லாம் முடித்து விட்டு, மாலை ஒரு 7 மணி சுமாருக்கு நல்ல உயர்ரக பார் ஒன்றில் “சாப்பிட்டு”
விட்டு அவர் வீட்டுக்கு வர 10 மணி ஆகிவிடும்.
கல்பனாவிற்கு டி.வி ஒன்றுதான் துணை. அவ்வப்போது பரிமளம் வந்து அவளுடன் பேசிக்கொண்டிருப்பாள். கல்பனா தனது காலைப்பணிகளை முடித்து விட்டு, மெலிதான ஒரு நைட்டி மட்டும் அணிந்து கொண்டு ஸோபவில் அமர்ந்து அன்றைய தினசரியைப் படித்தாள்.
அவளுக்கு கோயமுத்தூருக்கு போன் பண்ண வேண்டும் என தொன்றியதும், தனது செல்போனை எடுத்து டயல் செய்தாள். மறுமுனையில் அவளது மாமனார் கோவிந்தன் பேசினார்.
“என்ன மாமா சௌக்கியமா..? அத்தை சௌக்கியமா..? குழந்தைகள்
சமத்தா படிக்குதுங்களா..?” என்று விசாரித்தாள்.
அவளது மாமனார் ஒரு பிரபல வக்கீல். அவரும் அவளின் நலம் பற்றி விசாரித்தார்.
பிறகு அவளிடம், ”ஏம்மா கல்பனா போனவாட்டி உங்க வீட்டுக்கு வந்தப்போ, “சிவில்லாஸ்”ன்னு ஒரு புத்தகத்தை மறந்து வைச்சுட்டேன். கொஞ்சம் அதை தெடி எடுத்து கொரியர்ல அனுப்பி வைக்கரியா..? ஒரு கேஸோட ரெபரன்சுக்கு தெவைபடுதும்மா..!!” என்றார்.
கல்பனாவும், “சரி மாமா இந்த ஸண்டேல அந்த புக்கை கண்டுபிச்சு உங்களுக்கு அனுப்பறது தான், என்னுடைய முதல் வேலை..!!” என்று போனை வைத்தாள்.
போனவாரம் அந்த புக்கை பரண் மேல் போட்ட ஞாபகம்
வந்ததும், கல்பனா ஒரு ஸ்டூல் எடுத்துப் போட்டு அதன் மேல் ஏறி, ஒரு
வழியாக பரணில் இருந்த அந்த தடிமனான சிவில்லாஸ் என்ற புத்தகத்தை
கண்டுபிடித்து எடுத்த போது, புத்தகம் உடனடியாக கிடைத்து விட்டதெ என்ற மகிழ்ச்சியில் கல்பனா கீழெ இறங்க எத்தனித்த போது, ஒரு முழ நீளத்தில் ஒரு மரப்பல்லி ஒன்று கல்பனாவின் இடது தொள்பட்டையில் விழ, “வீல்ல்ல்ல்ல்” என்று கத்தியபடி கல்பனா தன்னை உதறிக்கொண்டதில் பேலன்ஸ் தடுமாறி, ஸ்டூலில் இருந்து தரையில் விழுந்தாள். இடுப்பில் நல்ல அடி. சுளுக்கு பிடித்ததுபோல நரம்புகள் சுண்டி இழுத்தன.
மிகவும் சிரமப்பட்டுத்தான் அவளால் எழ முடிந்தது. சீராக நடக்க
முடியவில்லை. விந்தி விந்தி தான் நடக்க முடிந்தது. அந்த சமயத்தில் பரிமளா வந்து கல்பனாவின் நிலைமையை உணர்ந்து கொண்டாள்.
“எதுனா சுளுக்கு பிடிச்சிருக்கும். இடுப்புல எண்ணயைப் போட்டு நாலு நீவு நீவுனா, இருந்த இடம் தெரியாம சுளுக்கு பஞ்சா பறந்துடும்..!!”
என்றதும் கல்பனா, “நீதான் கொஞ்சம் நீவி விடேன் பரிமளம்..!!” என்றாள்.
சிறிது யோசித்த பரிமளம், “இடுப்பு நீவுறதுக்கு நமக்கு கைப்பக்குவம்
போதாது. எம்புருஷன் ஸோக்கா நீவுவான். அதுக்குன்னு ஸ்பெசலா எண்ணை வைச்சுருக்கான். ஊருல எத்தனியோ பொம்பளைங்களுக்கு சுளுக்கு எடுத்து விட்டிருக்கான். அவனை போன் போட்டு வரசொல்லறேன்.” என்றபடி, கல்பனாவின் பதிலை எதிர் பார்க்காமல், தன் கணவனை வரசசொன்னாள்.
அடுத்த அரை மணியில் முத்து அங்கு வந்துவிட்டான். முத்துவோடு 18 வயது மதி்க்கத்தக்க ஒரு இளைஞனும் வந்து இருந்தான்.
முத்துவைப்பார்த்தால் 45 வயது ஆன மாதிரியே தெரியவில்லை. முறுக்கு மீசையோடு, திண்ணென்ற உடல்வாகுடன் கம்பீரமாக இருந்தான். கல்பனா முத்துவை அவனது வீட்டில் பார்த்திருந்தாலும் பக்கத்தில் பார்ப்பது இதுதான் முதல் முறை.
“இவனா என் இடுப்பைத்தடவி சுளுக்கு எடுத்து விடபோகிறான்..?” என நினைத்ததுமே இனம் புரியாத ஒரு கலக்கம் கல்பனாவை ஆட்கொண்டது.
போதாக்குறைக்கு அந்த வாலிபன் வேறு தன்னையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தது கல்பனாவிற்கு அவஸ்தையாக இருந்தது.
“மோகன், இந்த எண்ணையை மிதமான சூட்டுல காய்ச்சி எடுத்துட்டு வா..!!” என்று ஒரு எணணைக் கிண்ணத்தை முத்து, மோகன் எனும் அந்த வாலிப உதவியாளனிடம் கொடுத்தான்.
முத்து பரிமளத்திடம், “நீ போ புள்ள. இவங்களை நான்
பார்த்துக்கறேன்..!!” என்றான்.
கல்பனாவோ, “பரிமளம் நீ இங்கயே இரென்..!!” என்றாள்.
பரிமளமோ, “இல்லீங்கம்மா பக்கத்து டவுனுக்கு ஜோலியா அவசரமா போக
வேண்டி இருக்குது..!!” என்றபடி அவசர அவசரமாக சென்றுவிட்டாள்.
அதெ சமயம் முத்து கதவைத்தாளிட்டான்.
“அய்யோ..!! கதவ ஏன் சாத்தறீங்க..?” என்று கல்பனா பதற, முத்துவோ சிறிதும் பதட்டமில்லாமல், “வைத்தியம் செய்யும் போது வெளி ஆளுங்க பார்வை படாம இருக்கறது நல்லது..!!” என்றான்.
இதற்குள் மோகன் எண்ணையை சூடு செய்து கொண்டு வந்திருந்தான்.
“மேடம் அப்படியே எந்திருச்சு, பெட்ரூமுக்குள்ள போய் படுங்க..!!” என்றான் முத்து.
கல்பனா படபடக்கும் இதயத்துடன் பெட்ரூமிற்குச்சென்று மல்லாந்து படுத்தாள். முத்துவும், மோகனும் உள்ளே வந்தனர்.
“மேடம் உங்க இடுப்பு பகுதிய நீவனுங்கறதால உங்க நைட்டியை கழட்ட வேண்டிவரும். கழட்டிடறீங்களா..? நான் கழட்டவா..?” என்று முத்து சர்வசாதாரணமாக கேட்டதும் கல்பனாவிற்கு தூக்கி வாரிப்போட்டது போல
இருந்தது.
“ப்ளீஸ், இதெல்லாம் வேண்டாம். அந்த எண்ணைய மட்டும் கொடுத்துட்டுப்போங்க. நான் பரிமளம் வந்ததும் அவள வைச்சு நீவிக்கறேன்..!!” என்றாள் கல்பனா.
கல்பனா சொன்னதை கேட்டதும் முத்து புன்னகைத்தான்.
“மேடம், நாங்க பரம்பரை பரம்பரையா வைத்தியம் செய்துட்டு வர்றோம். எந்த நோவுக்கு, எந்த வைத்தியம் செய்தா சரியா வரும்ன்னு எங்களுக்கு தெரியும். நீங்க ஒன்னும் செய்ய வேணாம். செய்ய வேண்டியது எல்லாம் நாங்களே பார்த்துக்கறோம்..!!” என்ற படியே முத்து மோகனிடம் திரும்பி, “டேய்..!! மேடத்தோட ரெண்டு கைகளையும் புடிச்சுக்கோ. நான் அவங்க நைட்டியை உருவிடறேன்..!!” என்றான்.