மும்பை இரயில் நிலையம். சென்னை செல்லும் விறைவு ரயில் கிளம்ப தயாராக நின்றுகொண்டிருந்தது. கஸ்தூரியும் அவள் மகன் ராகவனும் கையில் கனமான பெட்டியுடன் அவசர அவசரமாக நடந்து unreserved compartmentஐ தேடி கண்டுபிடித்தார்கள். பண்டிகை காலமாக இருந்ததால் எல்லா சீட்டிலும் ஆட்கள் அமர்ந்திருந்தது மட்டுமல்லாமல் நிறையபேர் நின்றுகொண்டும் நடக்கும் பாதையில் அமர்ந்தும் இருந்தார்கள். ராகவனால் எவ்வளவு முயன்றும் உள்ளே நுழையகூட முடியவில்லை.
“இஸ் கம்பார்ட்மெண்ட் பில்குள் ஃபுல் ஹை. ட்ரைன்கி பெஹ்லி தோ கம்பார்ட்மென்ட் unreserved. உதர் ஜாகே தேக்” என்றான் அங்கு நின்று கொண்டிருந்தவன்.
“டேய் ராகவா… என்னடா சொல்லுறாரு இவுரு?” கஸ்தூரி மகனிடம் கேட்டாள்.
“இந்த கம்பார்ட்மெண்ட் மொத்தமும் ஃபுல்லா ஆயிடுச்சாம். ட்ரைனோட முதல் ரெண்டு கம்பார்ட்மெண்ட் unreservedடாம். அங்க இடம் இருக்கான்னு பார்க்க சொல்லுறான்.”
“சரி வாடா சீக்கரமா போயி அந்த கம்பார்ட்மெண்டும் புல் ஆகிறதுக்கு முன்னால போயி இடம் பிடிக்கலாம்” என்று சொல்லி ரயிலின் முன் பகுதிக்கு வேகமாக நடந்தார்கள்.
“என்னடா இது இத்தனை பெட்டிங்க இருக்கு. இதெல்லாம் கூட்டம் கம்மியா இருக்கேடா?”
“இதெல்லாம் ரிசர்வ்ர்டும்மா. நாம ஏறுனா இறக்கிவிட்டுடுவாங்க இல்ல எக்கச்க்கமா ஃபைன் போடுவாங்க”.
“இத்தனை பெட்டி இருக்கு அத்தனையும் ரிசர்வ்டா? இது என்ன அநியாயமா இருக்கே” என்று புலம்பியபடி ஓட்டமும் நடையுமாக ராகவனை பின் தொடர்ந்தாள்.
“சாதாரணமா கிளம்புனா நாமளும் ரிசர்வ் பண்ணிட்டு வந்திருக்களாம். இப்ப திடிர்ன்னு கிளம்பவேண்டியதாயிடுச்சு. இந்த கூட்டத்துல உங்களை எப்படி கூட்டிகிட்டு ஊர்போயி சேரப்போறேன்னு தெரியலையே.”
நடந்து கொண்டிருக்கும்போதே ராகவனின் செல்போன் அடித்தது. ராகவனின் தம்பிதான் கூப்பிட்டான். ராகவன் போனை எடுத்து பேச ஆரம்பித்தான்.
“நாங்க ஸ்டேஷன் வந்திட்டோம். ட்ரையின் ஏறப்போறோம். ரொம்ப கூட்டமா இருக்கு. எப்படியும் வந்திடுவோம். எப்படியிருக்காரு?” என்றான்.
மறுமுனையில் ஏதோ பதில் வர, “உம்… உம்… அப்படியா?… ஓ இப்பதான் இதெல்லாம் தெரியிதாமாம் அவருக்கு…” என்று பேசிக்கொண்டே நடக்க, கஸ்தூரி, “யாருடா பேசுறா? சின்னவனா?” என்று கேட்க, ராகவன் தலையாட்டிக்கொண்டே நடந்தான்.
“போனக்குடுடா” என்று சொல்லி அவன் கையிலிருந்து போனை பிடிங்கி இவள் பேச ஆரம்பித்தாள்.
“என்னடா? என் சேதி?… அதெல்லாம் ஒன்னு ஆகாது. நாங்க வந்திடுறோம். நீ தைரியமா இரு.” பேசிக்கொண்டே நடந்தாள். இவளது நடையின் வேகம் கம்மியாக இருக்க, “அம்மா, நீ மெதுவா நடந்து வர்றதுக்குள்ள அங்க எல்லா சீட்டும் நிறைஞ்சிடும். நான் முன்ன போயி இடம் பிடிக்கிறேன். நீ சீக்கரம் வா” என்று சொல்லிவிட்டு ஓட ஆரம்பித்தான்.
போன் பேசியபடி நடந்துகொண்டிருந்த கஸ்தூரி பாதையில் யாரோ வைக்கப்படிருந்த சூட்கேசை கவனிக்காமல் காலில் பலமாக இடித்துக்கொண்டாள். “ஐய்யோ” என்று கத்திக்கொண்டே போனை கீழே போட்டுவிட்டு, கீழே உக்கார்ந்து காலை பிடித்துக்கொண்டாள். வலி உயிர் போனது.
அவள் இடித்துக்கொண்டதை பார்த்த ஒரு பயணி ஓடிவந்து, “அரே க்யா கர்தியா ஆப்? சம்பால்கே ஆனா சாயியேனா? க்யா ஹூவா?” என்று சொல்லி அவள் கீழே போட்ட போனை எடுத்து அவளிடம் தந்து பக்கத்தில் நின்றார்.
“இல்லங்க பாக்காம நடுந்துவந்து இடிச்சிக்கிட்டேன்” இவளுக்கு தெரிந்த ஒரே மொழி தமிழில் சொல்ல…
“ஓ… நீங்க தமிழா? ஏம்மா பாத்து வரக்கூடாதா? இப்படி இடிச்சிகிட்டீங்களே? எந்திரிங்க… வாங்க இப்படி பெஞ்சில உக்காருங்க” என்று அவளுக்கு கைகுடுத்து தூக்கினார்.
“இல்லங்க உக்கார நேரம் இல்லை். நானும் போகணும். ட்ரைன் கிளம்புற நேரம் ஆயிடுச்சே. சீக்கரம் போனாதான் unreservedல சீட்டு பிடிக்கமுடியும். ”
“இனிமேல் அங்க நீங்க போனாலும் இடம் கிடைக்காது. கூட்டம் அதிகமா இருக்குன்னு இப்பதான் இன்னோரு கம்பார்ட்மென்ட் சேர்த்தாங்க. சேர்த்தவுடனே அதுவும் ரொம்பிடுச்சு. ரிசர்வ் பண்ணிட்டு வந்திருக்கலாமே. இப்ப பன்டிகைக்காலம் வேற…” என்று அவர் சொல்ல கஸ்தூரிக்கு பகீர் என்றது. இப்ப எப்படி ஊருக்கு போறது என்ற கவலை அவளை சோகப்படுத்தியது.
“ரிசர்வ் பண்ண நேரம் இல்லைங்க. என் வீட்டுக்காரருக்கு சென்னையில திடீர்ன்னு உடம்பு சரியில்லாம போயி ஆஸ்பத்திரியில சேர்த்திருக்காங்க. அவரை பாக்கதான் போலாம்ன்னு வந்தோம். இங்க என்னடான்னா இவ்வளவு கூட்டம். இப்ப என்ன பண்ணுறதுன்னு தெரியல”
சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போதே ராகவனும் வந்துவிட்டான். “எங்கயுமே இடம் இல்ல. நின்னுகிட்டே எப்படி சென்னைவரைக்கும் போறதுன்னு தெரியல. நீ என்ன இங்க நின்னு பேசிகிட்டு இருக்க?” என்றான் எரிச்சலுடன்.
கஸ்தூரிக்கு உதவிய அந்த பயணி, “பேசிகிட்டு இல்லங்க. இவங்க தெரியாம கால்ல சூட்கேஸ்ல இடிச்சிகிட்டாங்க. நாந்தான் அவங்களுக்கு உதவி பண்ணுனேன். நீங்க யாரு இவங்க தம்பியா?”
“ஜயோ இல்ல சார். இவன் என் பையன்.” என்று சொன்ன கஸ்தூரி, “வாடா நின்னுகிட்டே போனாலும் பரவாயில்ல. நாம இந்த வண்டியில போயே ஆகனும்” என்று சொல்லிக்கிட்டு இருக்கும்போதே ட்ரையின் கிளம்பும் ஹார்ன் சத்தம் ‘பாஆஆஆஆ’ என்று பிளிரியது.
எல்லாருக்கும் பரபரப்பு தொற்றிக்கொண்டது.
சற்று யோசித்த அந்த பயணி, “நீங்க ஊருக்கு போயே ஆகணும். கால்ல வேற அடிபட்டிருக்கு. இப்படி நடந்து போறதுக்குள்ள ட்ரையின் கிளம்பிடும். நீங்க ஒன்னு பண்ணுங்க. என்கூட என் கம்பார்ட்மெண்டுல இப்போதைக்கு ஏறிக்கோங்க. என்ன பண்ணுறதுன்னு போக போக யோசிக்கலாம்.” என்று சொல்லிக்கொடண்டிருக்கும்போதே ட்ரையின் நகர ஆரம்பித்தது.
“தம்பி நீ பெட்டிகளை வாங்கிட்டு வண்டியில ஏறு. நான் உன் அம்மா வண்டியில ஏற ஹெல்ப் பண்ணுறேன்.” என்று சொல்ல, மெல்ல நகர்ந்துகொண்டிருந்த ட்ரையினில் முதலில் ராகவன் பெட்டியுடன் ஏற, கஸ்தூரி வந்திவிந்தி நடக்க அவளை கைத்தாங்கலாக அணைத்து படிக்கடுகளில் ஏற்றி அவளது கொழுத்த சூத்தில் கைவைத்து மேலே தள்ளி அவளை ட்ரைனில் ஏற்றி லாவகமாக அந்த பயணியும் வண்டியில் ஏறினார்.
பயணம் ஆரம்பித்தது.
ராகவன், கஸ்தூரி இருவருக்கும் உதவிய நல்ல மனதுடைய அந்த பயணி யார்? அது நானேதான். கஸ்தூரியையோ அவள் மகனையோ அதுவரையிலும் நான் அறியாதவன். வெளிநாட்டில் வேலைசெய்துவிட்டு பண்டிகைக்காக ஊருக்கு வந்திருந்தேன். வெளிநாட்டிலிருந்து மும்பைவந்து அங்கிருந்து சென்னை செல்ல விமானம் மூலம் டிக்கெட் கிடைக்காமல் ட்ரைனில் முதல் வகுப்பு ஏசியில் செல்ல வண்டி ஏறினேன்.
முதல்வகுப்பு கூபேயில் வரவேண்டிய இன்னொருத்தர் ஆந்திராவில்தான் ஏறுகிறார் என்று சார்ட் பாத்து தெரிஞ்சிகிட்டேன். சரி… அதுவரை எப்படி பொழுதைப்போக்குவது? 24 மணி நேர ட்ரைன் பயணம். எப்படி இந்த நேரத்தை கழிக்கப்போகிறோம்? பேச்சுதுணைக்கு யாராவது இருந்தால் நன்றாக இருக்குமே என்று என்று நினைத்து ஜன்னலுக்கு வெளியே வருபவர் போறவரை பார்த்துகொண்டிருந்தேன். அதுவும் போர் அடிக்க, நான் வெளிநாட்டிலிருந்து கொண்டுவந்திருந்த உயர்தர விஸ்கியை ஒரு கிளாசில் ஊற்றி மெல்ல சிப் செய்ய ஆரம்பித்தேன்.
மனைவியை பிரிந்து ஓல்சுகம் கிடைத்து சில நாட்கள் ஆகியிருந்ததாலும் போற வர மும்பை பெண்களின் அழகாலும் மதுவின் மயக்கத்தாலும் என் பூல் சற்று விழிக்க ஆரம்பித்தது. அங்கு கடந்த சென்ற பெண்களை ரசித்துக்கொண்டிருந்தேன். விதவிதமான பெண்கள்.
அப்பதான் ஒரு ஆண்ட்டி நல்லா நெகு நெகுன்னு அமைதிப்படையில அமாவாசை அபின்குடுத்து ஓத்த பீஸ்மாதிரி போன் பேசிகிட்டே நடந்து வந்துகிட்டு இருந்தாள். அவள் நடக்கிற பாதையை கவனிக்காம முன்னால இருந்த சூட்கேஸில் இடிச்சிக்கிட்டு கீழ விழுறதை பார்த்தேன். உடனே கையில் இருந்த கிளாசையும், பாட்டிலையும்கூட உள்ளேகூட வைக்காமல், எதுபற்றியும் யோசக்காம, ஓடிப்போயி அவளுக்கு உதவினேன். அதுக்கு அப்புறம் என்ன நடந்ததுன்னு உங்களுக்கே தெரியுமே.
அந்த குறைந்த நேரத்தில் என்னென்னவோ நடந்து இப்ப அம்மாவும் மகனும் என்கூட முதல் வகுப்பு ஏசி கம்பார்ட்மெண்ட்ல இருக்காங்க. வண்டி மெல்ல மெல்ல வேகம் எடுக்க ஆரம்பிக்கிது.
“தம்பி நீ பெட்டிய எடுத்துகிட்டு மூணாம் நம்பர் கூபே கதவை திறந்து உள்ள போ. நான் உன் அம்மாவ கைத்தாங்கலா புடிச்சி கூட்டிகிட்டு வர்றேன்.” என்றேன்.
அவன் முன்னே நடக்க, நான் அவன் அம்மாவின் கையை பிடித்து என் தோளின் மீது போட்டு, அவளது இடுப்பைபிடித்து அவளை நடத்தி கூட்டிவந்தேன்.
“வேணாம்ங்க நானே நடந்து வர்றேனே” என்றாள்.
“இல்லங்க… அடிபட்டகாலு மேல பிரஷர் தரக்கூடாது. வாங்க என் சீட்டுக்கு போயி உங்க காலுல என்ன அடி ஏதுன்னு பார்த்துடலாம். அப்புறம் நீங்களாவே நடக்கலாம். அதுவரைக்கும் என் தோளை பிடிச்சுகிட்டு நடங்க.” என்று சொல்லி அவளை அணைத்தபடி என் கூபேவிற்கு அழைத்து வந்தேன்.
ஆண்ட்டியின் வனப்பான உடம்பும், உடல்சூடும், மல்லிகை வாசத்துடன் சேர்ந்த அவள் வியர்வை வாசமும் எனக்கு இருந்த மிதமான போதையும் என்னை மயக்கியது. சான்ஸ் கிடைச்சா இவளை எப்படியாவது ஓத்திடணும்னு முடிவு பண்ணினேன். சான்ஸ் தானா கிடைக்காது. நாமதான் உண்டு பண்ணணும்னு நினைச்சுகிட்டே அவ இடுப்பை படிச்சி அவளை கூட்டிகிட்டு என் கூபேவுக்கு வந்தேன்.
உள்ளே அவள் மகன் தன் அம்மாவிற்கு காலில் அடிப்பட்டு, யாரோ முன்பின் தெரியாதவன் தோளில் சாய்ந்தபடி நடந்து வர, அவள் இடுப்பை நான் பிடித்து அவளை அழைத்து வருவதையும் மறந்து நான் வெளியே வைத்திருந்த ஃபாரின் சரக்கைப்பார்த்து ஜொள்ளு விட்டுகிட்டு நின்றான். அவன் கண்பார்வை அந்த மது பாட்டில் மீது நிலைகொத்தி இருந்தது.
அவன் அம்மாவை என் நீளமான பெர்த் சீட்டில் உக்கார வைத்தேன்.
“தம்பி உனகிட்ட ஒரு துண்டு இருந்தா அதை எடுத்து அடிபட்ட உன் அம்மா காலு, பாதம் எல்லாத்தையும் துடைச்சிவிடு” என்றேன்.
“எதுக்கு சார்?!” என்று கேட்டான்.
“தம்பி… காலுல அடிப்பட்டு கீழ விழுந்துட்டாங்க வீக்கம் எதாவது இருக்கா, ஃப்ராக்சர் ஆகியிருக்குமான்னு பாக்க வேணாம்? நீ காலை நல்லா துடைச்சிவிடு நான் காலுல எதாவது பிரச்சனையான்னு பார்க்கிறேன்.” என்றேன்.
அவன் பெட்டியை திறந்து ஒரு துண்டை எடுத்து தன் தாயின் காலை துடைக்க ஆரம்பித்தான்.
பெண்களின் பாதங்களின் மேல் எனக்கு எப்போதும் ஒரு ஈர்ப்பு. ப்ளாட்பாரத்தில் கீழே அவள் விழுந்துகிடந்தபோதே அவள் பாதங்களை பார்தேன். அழகாக இருந்தன. அதை தடவிபார்க்கும் ஆசை என்னுள் அப்போதே எழுந்தது. இப்போது காலை சரிபார்க்கும் சாக்கில் அதை தடவிபாக்கத்தான் ஒரு பிட்டை போட்டேன். நான் தடவுறதுக்கு முன்ன அவள் காலை சத்தம் செய்ய அவ மகன்கிட்டேயே சொன்னேன்.
அவள் மகன் அவன் அம்மாவின் பாதத்தை நான் சொன்ன படி துடைத்துவிட்டான். நான் அவள் அமர்ந்திருந்த சீட்டுக்கு எதிர் சீட்டில் அமர்ந்து அவள் காலை எடுத்து என் மடிமீது வைத்து அதில் வீக்கம் இருக்கிறதா என்று பார்த்தேன். ஒன்னு இல்லை. இடித்துக்கொண்ட இடம் சற்று கண்ணிபோயிருந்தது. வீக்கம் எதுவும் இல்லை.
ஆனாலும் அவள் காலை தடவும் ஆசையில் அவள் பாதத்தில் ஒவ்வொரு இடமாக தடவி, அவளிடம் “இங்க வலிக்கிதா? இங்க வலிக்கிதா”ன்னு கேட்டிகிட்டே தடவுனேன்.
அவள் மூச்சு இப்போது கொஞ்சம் அதிகமா ஆன மாதிரி தோன்றியது. அவள் மகனின் பார்வை அடிக்கடி நான் வைத்தருந்த மது பாட்டில் மீது போய் வருவதை நான் கவனிக்காமல் இல்லை.
ஒரு கட்டத்தில் அவள் கால் கட்டைவிரலை ஒரு தடவு தடவி அதை வெடுக்கென இழக்க, அவள் விரலில் சொடுக்கென நெட்டி முறிந்தது.
உடனே அவள், உச்சஸ்தாயியில், ஹஸ்கியனா செக்சியான குரலில், “ஆஆஆஆஆஆங்ங்ங்….” என்று கூச்சலிட்டாள். அதை கேட்ட அவள் மகன் நம்ம அம்மாவா இப்ப தேவடியாளைப்போல கத்தினாள்ன்னு திடுக்கிட்டு அதிர்ச்சியில் உறைந்தான்.
“என்னங்க ரொம்ப வலிக்கிதா? இப்படி கத்துறீங்க?” என்று நான் பதறிகேட்டேன். அந்த குரல் அந்த டோன் என்ன நிலையில் அவள் இருக்கிறாள் என்று எனக்கு நன்றாக தெரிந்தாலும் அவளை அவள் மகன்முன் சங்கடப்பட வைக்க வேண்டாம்மென்று அப்படிக்கேட்டேன்.
“அது வந்து… அது ஒன்னும் இல்லங்க. நீங்க திடீர்ன்னு நெட்டி முறிசீங்கல்ல. அதை எதிர்பார்க்கல்ல. அதான் கத்திட்டேன்.” என்று சொல்லி தலைகுனிந்து தன்னையும் அறியாமல் உணர்ச்சியில் அப்படி முனகிவிட்டோமே என்று நாக்கை கடித்து வெட்கத்துடன் ரகசியமாக சிரித்துக்கொண்டாள்.
“சரி அப்ப நான் நெட்டி முறிக்கிறதை நிறுத்திடவா?” என்றேன் தாழ்ந்த குரலில்.
“ஊஹூம்… வலியெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல. நீங்க திடீர்ன்னு அப்படி பண்ணதும்தான்… நீங்க வேற எதாவது அடிபட்டிருக்கான்னு பாருங்க.” என்று சொல்லி காலை என் கைபக்கத்துல வச்சா. பக்கத்துல அவள் மகன் நிற்பதை பார்த்து வெக்கப்பட்டு தலைய குனிஞ்சிகிட்டா.
நாங்கள் இப்படி பேசிகிட்டு இருக்க, இதையெல்லாம் அருகில் நின்று தர்மசங்கடத்துடன் பார்த்துகொண்டிருந்தான் அவள் மகன்.
நான் அவளின் அடுத்த விரலை பிடித்து நெட்டி முறிக்க, அவள் உதட்டை கடிச்சாள். இப்படி ஒவ்வொரு விரலாக நெட்டிமுறிக்கவும் அவள் உடல் சிலர்ப்பது தெரிந்தது. அடிப்பட்ட காலின் விரல்களுக்கு நெட்டி எடுத்த பின்னர், “ஒன்னும் பெரிய காயம் இல்லை. ஆனா காலுல இந்த எடத்துல கொஞ்சம் விண்ணு விண்ணுனு வலிக்குமே”
“ஆமாங்க…” என்றாள் அப்பாவியாக கஸ்தூரி.
“இந்த வலி இன்னைக்கு ராத்திரி வரைக்கும் கொஞ்சம் பலமா வலிக்குமே.
வலி மாத்திரை எதாவது வச்சிருக்கீங்களா?” என்று அம்மா மகன் இருவரையும் கேட்க, இருவரும் இல்லை என்று தலையாட்டினார்கள்.
“அடடா! எங்கிட்டயும் மாத்திரையில்ல. ஓடுற ரயில்ல எங்கபோயி மாத்திரை வாங்குறது. இப்ப என்ன பண்ணலாம்?! சரி… எங்கிட்ட ஒரு வைத்தியம் இருக்கு ஆனா அது உங்களுக்கு சரி வருமான்னு தெரியல.” என்று தயங்கினேன்.
“சொல்லுங்க சார் நீங்க எது சொன்னாலும் சரி.” என்றாள் என் தயக்கத்தை போக்கும் விதமாக.
“அது ஒன்னும் இல்ல… பழைய கால வைத்தியம்தான். தோ பாருங்க. இது விஸ்கி. இதுல ஆல்கஹால் இருக்கு. வலிய குறைக்கும். கொஞ்சம் ஊத்தித்தரேன். சிரமம் பாக்காம மடக்கு மடக்குன்னு கொஞ்சம் குடிங்க. இன்னைக்கு ராத்திரிக்கு இது நல்லா கேக்கும்.” என்றேன்.
“ஐயோ என்ன சார் இப்படி பேசுறீங்க. என்னைப்போயி குடிக்க சொல்லுறீங்க. அதெல்லாம் தப்பு சார். இதையெல்லாம் நான் எப்படி குடிப்பேன்.” என்று மெலிதாக கோவப்பட்டாள்.
உடனே அவள் மகன், “அம்மா… என்னம்மா பேசுற. இந்த சரக்கு ஃபாரின் சரக்கும்மா. இதெல்லாம் இங்க கிடைக்கிறதே அபூர்வம். சாரே உனக்கு தர்றேன் சொல்லுறாரு. கொஞ்சம் வாங்கி குடிச்சக்கம்மா. தேவாம்ருதமா இருக்கும்.” என்று எச்சில் ஊறினான். அவனுக்கு சரக்கின் மீதே கண்.
“ச்சீ. நீ சும்மாயிருடா. கொஞ்சம்கூட விவஸ்தையில்லாம என்ன பேச்சு பேசுறான் பாரு. அடுத்தவர் முன்னால பொது இடத்துல அம்மாவையே குடிக்க சொல்லுறீயே. உனக்கு வெக்கமா இல்ல?” அவனை சுட்டேறிப்பதைபோல முறைத்தாள்.
“நான் என்ன எனக்கா சொல்லுறேன். உன் நல்லதுக்குதான் சார் சொல்லுறாரு. வலி குறையணும்னா குடி. இல்ல உனக்கு வேணாம்னா சொல்லு. உன் பங்க நான் குடிக்கிறேன்.”
“ச்சைய். நேரங்காலம் தெரியாம ஓசிகுடிக்கி அலையிறபாரு.” என்று அவர்கள் சண்டை தொடர்ந்தது.
நான் உடனே, “சரிங்க உங்களுக்குள்ள சண்டை வேணாம். உங்களுக்கு என் முன்னால குடிக்கறதுக்கு சங்கட்டமா இருந்தா நான் வெளிய நிக்கிறேன். நீங்க குடிங்க.”
ஐயையோ நீங்க என்ன சார் பெரிய வார்த்தையெல்லாம் பேசிகிட்டு. இது உங்க ரூம். நீங்க வெளிய போறதாவுது. இருங்க சார். என் நல்லதுக்குதான சொல்லுறீங்க. நானே குடிக்கிறேன்.
நான் இன்னொரு கிளாசை எடுத்து அதில் ஒரு பெக் அளவு சரக்கை ஊற்றினேன். அதை பார்க்க பார்க்க அவள் மகன் நாவில் எச்சில் ஊறியது. அதை அவளிடம் தந்தேன்.
“இந்தாங்க… இதை கொஞ்ச கொஞ்சமா சிப் பண்ணி குடிங்க. குடிச்சதும் கொஞ்சம் காரமா இருக்கிற மாதிரி இருக்கும். ஆனா போக போக சரியாயிடும். முதல் தடவையே மடக்குன்னு நிறைய குடிச்சிடாதீங்க. அப்புறம் சினிமால காட்டுற மாதிரி பொறக்கெறிடும்.” என்றேன்.
அதை வெட்கத்துடன் வாங்கி, கொஞ்சம் அந்தபக்கமாக திரும்பி, முதலில் கொஞ்சமாக சிப் பண்ணி குடித்தாள். முகம் கொஞ்சம் அஷ்டகோணலாக ஆனது.
“எப்படிம்மா இருக்கு?!” என்றான் அவன் மகன் வாயில் ஜொல் ஒழுக.
“ஒரே எரிச்சலா இருக்குடா. தொண்டையெல்லாம் எரியிர மாதிரி இருக்குடா”
“அப்படியா… அம்மா அம்மா… உன்னால இதை முழுசா குடிக்கமுடியலன்னா ஊத்திடாத. நான் குடிக்கிறேன்.” என்றான் கெஞ்சலாக.
“தம்பி… அவங்க தனியா நிம்மதியா குடிக்கட்டும். நீங்க வாங்க நம்ம ரெண்டு பேரும் வெளிய நிக்களாம்.” என்று சொல்லி அவனை கூட்டிக்கொண்டு வெளியே வந்தேன். ட்ரையின் தடபுடலாக ஓடிக்கொண்டிருந்தது.
நானும் அவள் மகனும் வெளியே வந்தோம்.
“என்னடா உங்கம்மா குடிக்க இப்படி வெக்கப்படுறாங்க. நிஜமா பழக்கமில்லையா இல்ல வெளியாளு இருக்கேன்னு சும்மா சொல்லுறாங்களா?” மரியாதையை எல்லாம் குடுக்காமல் அவனை டா போட்டு கூப்படி ஆரம்பித்தேன். அவனும் அத பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளவில்லை.
“ஐயையோ நிஜமா பழக்கமில்ல சார். நானே குடிச்சிட்டு வந்தாலும் என்னை திட்டுவாங்க. என்னைய வீட்டுலகூட குடிக்கவ்விடமாட்டாங்க. அவங்களுக்கு இதெல்லாம் பழக்கமில்ல சார்.”
“உனக்கு எப்படி?! பழக்கமிருக்கா? நீ குடிப்பியா?” அவன் மொடாக்குடியன் என்பது எனக்கு நன்றாகவே தெரியும்.
“ஹி ஹி… சார் இப்பலாம் யாரு சார் குடிக்காம இருக்கா. அதுவும் இந்த மாதிரி ஃபாரின் சரக்குன்னா கசக்குமா சார்.”
“குடுத்தா குடிப்பியா?” அவன ஆசையை தூண்டினேன்.
“என்ன சார் இப்படி கேட்டுட்டீங்க? குடுக்க மாட்டீங்களான்னு இருக்கேன் சார். கொஞ்சம் குடுங்க சார்.” என்று கெஞ்சினான்.
“காஸ்ட்லி சரக்காச்சேடா. சரி போக போக நீ எப்படி நடந்துக்கிறங்கிறதை வச்சி தரலாம தரக்கூடாதான்னு முடிவு பண்ணுறேன்.” இன்னும் கொஞ்சம் கடுப்பேத்தினேன்.
“சரி கேக்க மறந்துட்டேனே… இவ்வளவு நேரமா பேசிகிட்டு பழகிகிட்டு இருக்கோம். உங்க பேர்கூட தெரியாதே. உன் பேரு என்ன உங்கம்மா பேரு என்ன?”
“என் பேரு ராகவன் சார். என் அம்மா பேரு கஸ்தூரி.”
“கஸ்தூரி…” அவன் முன்பே அவன் அம்மாவின் பெயரை ஆசையுடன் சொல்லிப்பார்த்தேன்.
ராகவன் அவள் அம்மாவின் பெயரை இன்னொருத்தன் ஆசையுடன் சொல்லவதை கேட்ட சங்கடப்பட்டான்.
நான் அதைப்பற்றி கவலைப்படாமல், “உங்கம்மா பாக்க உன் அக்காவாட்டம்தான் இருக்காங்க. என்ன வயசாகுது அவங்களுக்கு. உனக்கென்ன வயசு?”
“என் வயசு இருத்திரெண்டு சார்.”
“உனக்கு கூடப்பிறந்தவங்க எத்தினி பேரு?”
“எனக்கு ஒரு தம்பி சார்.”
“உங்கம்மா வயசை கேட்டேன் சொல்லவேயில்லையே.”
“அது வந்து…” அவள் வயதை சொல்ல தயக்கப்பட்டு இழுத்தான்.
“ஓ… அம்மா வயசை அடுத்தவனுக்கு சொல்ல தயக்கம்காட்டுற மாதிரி தெரியிது. சரி. உனக்கு சொல்ல விருப்பமில்லன்னா விடு. உள்ள போனதும் சரக்கு குடுக்கலாம்னு நினைச்சேன். வேண்டாம்னா விடு. சொல்லவேணாம்.” கொக்கி போட்டேன்.
“நாப்பத்திரெண்டு சார். எங்கம்மா வயசு நாப்பத்திரெண்டு.” சட்டேன பதில் வந்தது. பையனுக்கு குடி வேணும். குடிக்காக அம்மாவை கூட்டிக்குடுக்ககூட தயங்கமாட்டான்போல.
“கஸ்தூரிக்கு நாப்பத்திரெண்டு வயசாகுதா?! பாத்தா முப்பதியாரு வயசுக்காரி மாதிரி இருக்காங்களே.” என்றேன்.
அதற்கு அவன் ஒன்று சொல்லவில்லை.
“உங்கம்மா மும்பையில இருக்காங்க. உன் அப்பா சென்னையில… இது எப்படிடா?” என்றேன்.
“அவங்க ரெண்டு பேருக்கும் ரொம்ப வருஷமா சண்டை சார். பேசிக்கிறது இல்ல. இப்ப அப்பாவுக்கு ரொம்ப உடம்பு முடியல்ல்கிறதாலதான் போயி பாத்துட்டு வந்தடலாம்னு சென்னை போறோம்.” என்றான்.
“ஓ அப்படியா. பாவம்டா உன் அம்மா. சரி வா… உங்கம்மா குடிச்சருப்பாங்க உள்ள போகலாம்.” என்று சொல்லி எங்கள் கூபே நோக்கி நடந்தோம்.
உள்ளே போக நடந்துபோது பக்கத்து பெட்டியில் டிக்கெட் செக்கிங் நடந்துகொண்டிருப்பது தெரிந்தது. டிக்கெட் இல்லாமல் கம்பார்ட்மென்டில் ஏறியவர்களை டிடிஆர் திட்டி விரட்டிக்கொண்டிருந்தார்.
அதைப்பார்த்து ராகவன் மிரண்டான். நானும் ராகவனும் மீண்டும் எங்கள் கூபேவில் போயி உட்கார்ந்தோம். கஸ்தூரி நான் குடுத்த விஸ்கியை குடித்துவிட்டாளா என்று பார்ப்பதில் என்னைவிட ராகவனுக்கு ஆர்வம் அதிகம் இருந்தது.
“அம்மா சார் குடுத்த சரக்கை குடிச்சிட்டியா? எப்படிம்மா இருந்துச்சு?” என்று ஆர்வத்துடன் கேட்டான்.
“டேய் என்ன கேள்விடா இது? போடா.”
“அம்மா சொல்லும்மா ப்ளீஸ்”
“உம்… சார் சொன்ன மாதிரி கொஞ்ச கொஞ்சமா குடிச்சேன். கடைசி மடக்கு இப்பதான் குடிச்சிமுடிச்சேன் நீங்க வரீங்க. ஆரம்பத்துல நாக்கு, தொண்டை, நெஞ்செல்லாம் ஏறியிற மாதிரி இருந்துது. போக போக அதுவே நல்ல இருக்கிற மாதிரி தோணுச்சு. எப்படியோ இந்த கருமத்தை குடிச்சாச்சு. இனி வலி இல்லாம இருந்தா சரி.” என்று அவனிடம் சொல்லிவிட்டு, திரும்பி என்னை பார்த்து, “டேஸ்ட் பிடிக்கலைன்னாலும் குடிச்சபோது கிடைச்ச feeling சூப்பரா இருந்துச்சுங்க.” என்று சொல்லி லேசாக கண்கள் சொருக சிரித்தாள்.
அவளுக்கு சரக்கின் போதை இப்போதுதான் சற்று ஏறியுள்ளது. இன்னும் முழுசா ஏறவில்லை என்று அவள் கண்களை பார்த்து தெரிந்துகொண்டேன். இருந்தாலும், நான் குடுத்த சரக்கு இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் வேலையை தொடங்கும் என்று எனக்கு நன்றாகவே தெரியும்.
“சார்… எனக்கும் சரக்கு தரேன்னு சொன்னீங்களே. கொஞ்சம் குடுங்க சார்” ராகவன் சரக்கின் மீதே கண்ணாக வெக்கமே இல்லாமல் கெஞ்சினான்.
“சார் இவனுக்கு கொடுக்காதீங்க. குடிச்சா இவனுக்கு கண்ணுமண்ணு தெரியாது. என்ன பண்ணுறோம்னு தெரியாம உளறுவான்.” என்று தடுத்தாள் கஸ்தூரி.
“இவனுக்கு சரக்கு கொடுக்கிறது எல்லாம் அப்புறம். இப்ப டிடியார் டிக்கெட் செக் பண்ண வந்துகிட்டு இருக்காரு. வர்றவர் சரக்கு பாட்டிலை பார்த்தா ட்ரைன்ல ட்ரிங்க்ஸ் குடிக்கிறது இல்லீகல்ன்னு சொல்லி மொத்த சரக்கையும் அவரே எடுத்துக்கிட்டு, டிக்கெட் வாங்காம இங்க உக்காந்து வெத்து சண்டை போட்டுகிட்டிருக்கிற உங்க ரெண்டு பேரையும் கழுத்தை பிடிச்சி வெளியே தள்ளிவிடுவாரு பரவாயில்லையா?”
“ஐயோ என்ன சார் சொல்லுறீங்க? பைன் மட்டும் தான போடுவாங்க?”
“பைன் போடுறதில்லாம் அந்தக்காலம். இப்பவெல்லாம் ஜெயில்லகூட போடுவாங்க” சும்மா அடிச்சி விட்டேன். உண்மையா என்னான்னு எனக்கே தெரியாது.
“சார் அப்ப என்ன சார் பண்ணுறது?” என்றான் பதட்டமாக.
அமைதியாக நான் சொல்ல ஆரம்பித்தேன். “இதுக்கு ஒரே வழிதான் இருக்கு. உங்கம்மாள டிடியார் வந்து போகிறவரைக்கும் எனக்கு பொண்டாட்டி சொல்லி இவங்களுக்கு இந்த சீட் confirm பண்ணி வாங்குறேன். நீ இந்த சீட்டுக்கு அடியில படுத்துக்க. இங்க இருக்கிற சூட்கேசையெல்லாம் வச்சி மறைச்சிடுறேன். அவருக்கு நீ இங்க இருக்கிறதே தெரிய கூடாது. என்ன நான் சொல்லுறது புரிஞ்சிதா?” என்றேன்.
“சார் என்ன சொன்னீங்க? என் அம்மாவை உங்க பொண்டாட்டின்னு சொல்லுவிங்களா? அதுக்கு எங்கம்மா ஒத்துக்க மாட்டாங்களே.” என்று சொல்லி அவன் அம்மா இதை கேட்டு கண்டபடி கோவப்படப்போகிறாள் என்று நினைத்தான்.
நான் கஸ்தூரி பக்கம் திரும்பி, “என்ன கஸ்தூரி? உங்களை என் பொண்டாட்டின்னு சொல்லுறதுக்கு உங்களுக்கு எதாவது அட்சேபனை இருக்கா ?” என்றேன். பொண்டாட்டியாக நடிக்க கேட்டது மட்டுமில்லாம தன் அம்மாவை பேர் சொல்லி அழைத்தது அவனுக்கு கொஞ்சம் சங்கடமாக இருந்தது.
ராகவன் மனசுக்குள் ‘எங்க குடும்பத்து பொம்பளைங்க பத்தி என்ன நினைசீங்க. எல்லாரும் பத்தினிங்க சார். மத்த ஆம்பளைங்கள மனசால கூட நெனைக்க மாட்டாங்க. அப்படிபட்ட எங்கம்மாவ உங்களுக்கு பொண்டாட்டியா நடிக்க சொல்லுறீங்க. அவங்க கண்டிப்பா ஒதுக்க மாட்டாங்க. இப்படி கேட்டதுக்கு உங்கள எப்படி அசிங்க அசிங்க திட்டபோறாங்கன்னு பாருங்க!’ என்று நினைத்தான்.
நான் கேட்ட கேள்விக்கு கஸ்தூரி, “அதுல என்னங்க ஆட்சேபணை? தாராளமா என்னை உங்க பொண்டாட்டி சொல்லுங்க. நீங்க எங்களை காப்பாத்தத்தானே சொல்ல போறீங்க.” என்று மெல்லிய குரலில் வெட்கத்துடன் எனக்கு மட்டும் கேட்கும்படி சொன்னாலும் அது கண்டிப்பாக ராகவனுக்கு கேட்டிருக்கும்.
பிறகு ராகவனிடம் திரும்பி, “டேய், நீ சார் சொன்ன மாதிரி சீட்டுக்கு அடியில படுத்து ஒளிஞ்சிக்க.” என்றாள்.
இதை கேட்டு அதிர்ச்சி அடைந்த ராகவன். அடுத்தவனுக்கு பொண்டாட்டியா நடிக்க ஒப்புக்கொண்டது மட்டுமில்லாம தன் சொந்த மகனை கட்டிலுக்கு அடியில படுத்து ஒளிஞ்சிக்க சொல்லுவாள் கஸ்தூரி என்று அவன் நினைத்தும் பார்கவில்லை.
மௌனமாக பேசாமல் சென்று சீட்டுக்கு அடியில் ஒளிந்து படுத்துகொண்டான். நான் அவன் உடலை மறைக்கும்படி என் பெட்டிகளையும், அவர்களின் பெட்டிகளையும் நன்றாக வைத்து மறைத்தேன்.
“டேய்… மூச்சு விடமுடியுதா? வசதியா இருக்கா?” என்று அவனை கேட்டேன்.
அவன் மூஞ்சிகிட்ட இருந்த ஒரு சின்ன ஓட்டையில அவன் அம்மா உக்காந்திருக்கிறதை மட்டும் அவனால சீட்டுக்கு அடியில இருந்து பார்க்க முடிஞ்சிது.
“டிடியார் வந்து போகிறவரை அங்கயே ஆடாம அசையாம இரு. புரிஞ்சிதா?” என்றேன் கறாராக.
“சரி சார்” என்று சொல்லிய ராகவன் இருட்டு இடுக்குல வசதியா படுத்தான். தனியாக மறைவாக இருக்க சந்தர்ப்பம் வந்தவுடன் அவன் கை தானாக அவன் பூல புடிச்சிது. யாரோ முன்னபின்ன தெரியாத ஒருத்தன் தன் அம்மாவ தொட்டு தடவி பேர்சொல்லி கூப்பிடுறான். அத பார்த்தும் தனக்கு கோவம் வரல. அதுக்கு பதிலா மூட் ஏறுது. அம்மாவையும் சாரையும் ப்ளாட்பாரம்ல ஒன்னா பாத்தபோதே பூலு விரைக்க ஆரம்பிச்சிது. இப்ப அம்மா போதையில எவங்கூடவோ ஒரு ரூமுல தனியா இருக்கிறதை நினைக்கையில இன்னும் முழு விரைப்புக்கு வந்திடுச்சு. பூல உருவிகிட்டே சின்ன ஓட்டைவழியா தெரியிறதையும் காதுல விழறதையும் வச்சு என்ன நடக்குதுன்னு கவனிச்சான். இத்தனை நாள் பத்தினியா பாத்த அம்மா இப்ப புதுசா வேற ஒரு பொம்பள மாதிரி நடந்துக்கிறதை பார்க்க அவனுக்கு மிக அவமானமாகவும் அதுவே மிகவும் கிளர்ச்சியாவும் இருந்தது.
ராகவன் சீட்டுக்கு அடியில் ஒளிந்து படுத்திருந்தான். அவன் அம்மாவின் பக்கத்தில் ஒட்டி யாரோ ஒருவன் உட்கார்ந்திருப்பதையும் அவன் அம்மா குடி போதை ஏறி அதை ரொம்ப சகஜமாக எடுத்துக்கொண்டதையும் அவனுக்கு தெரிந்த சீட் இடுக்கில் பார்த்தான். அம்மாவின் வேசித்தனத்தை பார்த்து பூளை உருவிவிட்டு கையடித்தான்.
“கஸ்தூரி!” சாரின் குரல் கேட்டுச்சு. இப்ப சார் அம்மாவ பேரு சொல்லியே கூப்புட ஆரம்பிச்சிட்டாரு. ராகவன் அப்பங்கூட கஸ்தூரிய இப்படி ஆசையா பேர் சொல்லிக்கூப்பிட்டதில்ல. இவரோட பேரு என்னனுகூட தெரியல, ஆனா அவரு அதிகாரத்தோட அம்மாவ பேர் சொல்லி கூப்பிடுறதும், அவன் அம்மா அவரை கண்ணு சொருகி போதையோட பார்க்கிறதும் ராகவனை கொஞ்ச கொஞ்சமா கக் மகனாக மாத்திகிட்டு இருந்தது.
கஸ்தூரி இதுவரைக்கும் வேற ஒரு ஆம்பளையை இப்படி ஆசையோட பார்த்தது இல்லை. அவ பேரை சொல்லி கூப்பிட்டுகிட்டே கஸ்தூரி பக்கத்துல சார் உக்காருவதை பார்த்தான். குடும்ப ஆம்பள துணையில்லன்னா இப்படித்தான். குடும்ப பொம்பள பக்கத்தில மத்த ஆம்பளங்க வந்து உக்காந்திடுறாங்க. அவ பையன் இங்க இருக்கான்னு தெரிஞ்சுமே சாரு அம்மா பக்கத்தில உக்காந்திருக்காரு. சார் அவனை மனுஷனாக்கூட மதிக்காம அவன் அம்மாவிற்கு ப்ராகெட் போடுவது அவனுக்கு கிளர்ச்சியை குடுத்தது.
“சொன்னா கோவிச்சுக்கமாட்டீங்களே கஸ்தூரி… நீங்க கட்டியிருக்க புடவை எனக்கு புடிக்கல. என்கிட்ட ஒரு புது புடவை இருக்கு. டிக்கெட் செக்கிங் வந்துட்டு போறவரைக்கும் நீங்க என் பொண்டாட்டியா நடிக்கிறேன் சொல்லுறீங்களே. அந்த நேரம் வரைக்கும் நீங்க இந்த புடவைய அவுத்துபோட்டுட்டு அதை கட்டிக்கிறீங்களா?” என்றார்.
“ஐயையோ என்னங்க இது. ஒரு பொம்பளைக்கு அவ புருஷனோ, அப்பாவோ, அண்ணனோ, தம்பியோ தான் புடவை எடுத்துதரணும். ஆனா நீங்க யாரோ முன்னபின்ன தெரியாதவர். நீங்க கொடுக்குற புடவைய நான் எப்படி கட்டுறது. அது தப்பில்லையா?” என்று சொன்னவள், குடியின் போதைபிடியில், “சரிங்க. குடுங்க.” என்று சொன்னாள். அம்மா சொல்லுறதை கேட்க ராகவனால் தன் காதை நம்ப முடியல. அம்மா யாரோ ஒருவனிடம் புடவை கேட்பது அவனுக்கு அசிங்கமாக இருந்தது.
சார் எழுந்து சூட்கேஸை திறக்கிற சத்தம் கேட்டுச்சு. அப்புறம் அதுல எதையோதேடி எடுத்து பெட்டிய மூடி திரும்ப எடுத்த இடத்துலயே வைக்கும் சத்தம்.
“இந்த புடவை எப்படி இருக்கு?” சாரின் குரல்.
“ரொம்ப அழகா இருக்குங்க” அம்மாவின் மெல்லியகுரல்.
“அப்ப உன் புடவையை அவுத்து போட்டுட்டு இதை கட்டிக்க” இப்போது சார் இன்னும் முன்னேறி அம்மாவை வா போ என்று பேச ஆரம்பிச்சாரு.
அந்த புடவையை ராகவனால பார்க்க முடியல. அம்மாவின் முகம் வெட்கப்படுவது மட்டும் தெரிந்தது. அம்மா கையில அந்த புடவையை குடுத்துவிட்டு, சட்டுனு அவள் தோளுல கைப்போட்டு அவ கட்டியிருந்த புடவை முந்தானையை தோளில் இருந்து உருவினார். ராகவன் தன் அம்மா மாராப்பு இல்லாமல் நிற்பதை பார்த்தான். தன் கண்முன்பே தன் தாயின் மாராப்பை ஒருவன் உறுவியது அவனுக்கு கோபம் வந்தது.
அவன் அம்மாவின் மாங்கனிகள் உருண்டு திறந்து பருத்து ஜாக்கெட்டுக்குள் திமிறிக்கொண்டு இருந்தன. இருந்தாலும் அதை பார்த்து அவனுக்கு விடைத்ததை விட, வேறு ஒரு ஆண்மகன் தன் அம்மாவின் மாராப்பை விளக்கி மார்பை காட்டி நிற்பதால் அவன் பூல் இன்னும் விடைத்தது.
தன் தாய் மார்புகளில் மாரப்பு இல்லாமல் இரு கைகளையும் குறுக்காக வைத்து மார்பை மறைத்து மலையாளப்பட மங்கை மாதிரி நிற்பதை பார்த்து கையடித்தான்.
“சார் என்ன சார் இது சட்டுன மாராப்பை விலக்கிட்டீங்க…” என்று போதையில் வாய் குழற செல்லமாக கோபித்தாள்.
“பின்ன நீ கட்டியிருக்கிற புடவைய அவுத்தாதானே புது புடவைய கட்ட முடியும்.”
“ச்சீய. போங்க சார். புடவைய குடுத்தா நானே கட்டிக்க மாட்டேனா? நீங்கதான் அவுக்கணுமா?”
“மத்த பொம்பளங்கன்னா பரவாயில்ல. ஆனா என் கஸ்தூரிகுட்டி புடவைய நான்தான் அவுப்பேன்.”
“என்னது உங்க கஸ்தூரிக்குட்டியா? இது எப்பயிருந்து?”
“உன் பையன் நாம முதலிரவு கொண்டாடப்போற இந்த சீட்டுக்கு அடியில ஒளிஞ்சி படுத்ததுலயிருந்து”.
ராகவனால் அவர்கள் பேசிக்கொள்வதை நம்ப முடியவில்லை. அவன் அம்மாவா இது? முதலிரவு பற்றியெல்லாம் பேசுவது?! என்று ஆச்சரிப்பட்டான்.
“ச்சீ. நான் அதுக்கு ஒத்துக்கமாட்டேன். நான் இன்னொருத்தனோட பொண்டாட்டி. பத்தினி. நான் வேற ஆம்பளகூட படுக்கமாட்டேன்.”
“சரி அதப்பத்தி அப்புறம் பேசலாம். நீ இப்ப இந்த புடவைய அவுரு”. என்று சொல்லி அவள் பாவாடையில் சொருகியிருந்த கொசுவத்தை பிடித்து இழுத்து அவிழ்த்தார்.
அது அவர் கையோடு வர, அவள் புடவையை பிடித்து இழுக்க இழுக்க அவள் சுழன்றாள் அவளது புடவை மொத்தமும் சாரின் கைகளில் தவழ, அவள் வெரும் ரவிக்கை உள்பாவாடையுடன் நின்றாள்.
டக் டக் டக் என்று கதவு தட்டப்படும் சத்தம் கேட்டது. “Checking” என்று குரல் வந்தது. அதை கேட்டு ராகவன் பதைபதைத்தான். இன்னும் உள்ளே சென்று ஒளிந்தான். அங்கே நடப்பதை அவனால் இப்போது பார்க்க முடியவில்லை. அவன் தாய் குடி போதையில் யாரோ ஒருவன் முன் சேலை இல்லாமல் வெறும் ரவிக்கை உள்பாவாடையில் நிற்க, கதவுக்கு வெளிய இன்னொரு ஆம்பள வேற உள்ள வரதுக்கு கதவை தட்டுறான். இப்ப என்ன ஆகப்போகுது? என்று வியந்தான்.
டக் டக் டக்… என்று கதவு தட்டப்படும் சத்தம் கேட்டதும் குப்பென வியர்த்தது கஸ்தூரிக்கு. இருக்காதா பின்ன? Unreserved டிக்கெட் வச்சிகிட்டு first class Ac கம்பார்ட்மெண்ட்ல உக்காந்திருந்தா? சீட்டுக்கு அடியில அவள் பையன் வேற ஒளிஞ்சிருக்கான். யாரோ முன்ன பின்ன தெரியாத ஒரு ஆளை நம்பி இந்த கம்பார்ட்மெண்ட்ல ஏறிட்டோம். அவன் கைகழுவி விட்டுட்டான்னா யாரு fine கட்டுறது jailளுக்கு போறது?
அதே முன்னபின்ன தெரியாதவன் குடிக்க வச்சதுல செம போதை வேற. தலையில கிர்ருனு ஒரு கிறக்கம். அதுவும் இல்லாம அவள் புடவையை அவுத்து வெறும் ரவிக்கை உள்பாவாடையில நிக்க வச்சிருக்கான். இப்ப மாட்டுனா என்ன ஆகும்?
இது எல்லாத்தையும் விட அவள் புண்டை! அந்த புண்டையாலதான் பயமே. என்றைக்கும் இல்லாத திருநாளா இன்னைக்குன்னு பார்த்து குபுகுபுன்னு பொங்குது. கொழகொழன்னு தண்ணியா ஒழுகுது. கல்யாணம் ஆகி முதல் முதலா புருஷன்கூட படுத்தபோதுகூட இப்படி ஊறல. ஆனா சாரை பார்த்ததுல இருந்து, அவரு பாதத்தை வருடினதுல இருந்து, பேரை சொல்லி ஆசையா கூப்பிட்டதுல இருந்து, புடவையை உரிமையா உருவுனதுல இருந்து தொடர்ச்சியா ஒழுகிகிட்டே இருக்கு. ஒழுகி ஒழுகி உள்பாவாடை நனைஞ்சு முக்கோண வடிவுல உள்பாவாடை ஈரமா இருக்கு. மாருகாம்பு ரெண்டும் விடைச்சி துருத்திகிட்டு நிக்கிது. அது ஒரு அவஸ்த்தை. அப்படி காம்பு விடைச்சு நிக்கிறதால அது அவ போட்டிருந்த பிரா ரவிக்கைய தாண்டி வட்டமா ரவிக்கைக்கு வெளிய முட்டிகிட்டு நின்னுது.
அவளுக்கு இந்த அனுபவம் மிக புதிது. அவள் எந்த காலத்துலயும் இப்படி காதல் மூடுலயும் காம மூடுலயும் இருந்ததில்லை. மயக்கத்துல வேற ஆம்பளகூட இருக்கிறது அவளுக்கு ரொம்ப புடிச்சது. சார்கூட தனியா இருக்கலாம்ன்னு நினைச்சா அவ பையன் கூடவே இருந்து கடுப்பேத்திகிட்டு இருந்தான். சரின்னு அவரை சார் சீட்டுக்கடியில ஒளிச்சி வச்சாருன்னு நிம்மதியா இருந்தா இப்ப இந்த டிடியார் வேற. பூஜைவேலையில கரடி மாதிரி.
ஒரு நல்ல குடும்பத்து பொம்பளை ஒரு தேவடியா மாதிரி அரைகுறை துணியோட வேற்று ஆம்பள முன்னாடி நிக்கிறதுக்கு ரொம்ப பயமா இருந்தது. ஆனா சரக்கடிச்சதாலோ எனோ அந்த பயத்தையெல்லாம் மீறி ஒரு தைரியம். உலகத்துலயே சிறந்த அழகி அவள்தான்ங்கிற ஒரு நினைப்பு! புது திமிர்! யார் வந்து என்ன நடந்தாலும் சமாளிக்கலாம்ன்னு ஒரு தைரியம். இது அவளுக்கு புது அனுபவம்.
கதவு தட்டப்படும் சத்தம் கேட்டதும், சார் கையில் இருந்த புடவைய அவசர அவசரமா பிடுங்கி ஒடம்புல சுத்திக்கிட்டாள். கொசுவம் வச்சு புடவை கட்ட நேரமெல்லாம் இல்லை. சும்மா இடுப்புல சுத்திகிட்டு, மாராப்பை கொஞ்சம் அழகா போட்டு, தலைமுடியை சரிசெய்து படபடப்போட சீட்ல உக்கார்ந்தாள்.
சார் கதவை திறந்தார். டிடிஆர் உள்ள வந்தாரு. கஸ்தூரிக்கு இருந்த எந்த பதட்டமும் சாருக்கு இல்லை. ரொம்ப கூலா இருந்தாரு. பந்தாவா கஸ்தூரி பக்கத்துல வந்து உரிமையா உக்காந்தாரு. கஸ்தூரிக்கு இதுவரைக்கும் இருந்த பயம் அவரு பக்கத்துல உக்காந்ததும் பட்டுன்னு பறந்துடுச்சு. அவங்க ரெண்டு பேரு தொடைகளும் உரசிச்சு. அவரு வாசமும் அருகாமையும் கஸ்தூரி புண்டைய இன்னும் ஒழுகவிட்டுது. இவனை மாதிரி ஒரு ஆம்பள பக்கத்துல இருந்தா எதுக்கு பயப்படணும்ன்னு நினைச்சாள். அந்த டிடியார பத்திவிட்டுட்டு அப்படியே சாரை கட்டி அணைச்சிக்கணும்போல போதையில அவளுக்கு தோணுச்சு.
சார் டிடியார்கிட்ட அவர் டிக்கெட்டையும் என் டிக்கெட்டையும் காட்டி ஏதோ இங்கிலீஷ்ல கேட்டாரு. டிடியார் என்னையும் டிக்கெட்டையும் உத்து பார்த்தாரு. தெலுங்குக்காரர் போல. பல்ராம் நாயுடு மாதிரி தமிழ் பேசினார்.
எடுத்ததுமே, “யாரு இவங்க உங்க wifeஆ? பார்க்க உங்களைவிட கொஞ்சம் வயசு அதிகமா தெரியுதே?!” என்றார்.
கஸ்தூரிக்கு பக்கென்று இருந்தது. ஐயையோ கண்டுபுடிச்சிட்டாரேன்னு பதட்டப்பட்டாள். நாம என்ன அவ்வளவு வயசான மாதிரியா தெரியாறோம் பார்த்ததும் கண்டுபிடிக்க? தன்னை வயசானவள் என்று சொன்ன டிடியார் மீது மிகுந்த கோவம் வந்தது.
சார் ரொம்ப கூலா கஸ்தூரியின் தோள்மீது கைபோட்டு, “அதெல்லாம் இல்ல சார். பயண அலைச்சல் அதிகம். அதனால களைப்பா இருக்கிறதால அப்படி உங்களுக்கு தெரியுது. கொஞ்சம் தூங்கி எழுந்து களைப்பு நீங்கி நின்னாங்கன்னா என் மனைவியின் அழகுக்கு முன்னால எவளும் வரமுடியாது.” என்றார்.
சார் சொன்ன இந்த வார்த்தை கஸ்தூரியின் காதுகளில் தேனாக பாய்ந்தது. கஸ்தூரியின் அழகை சமீபத்தில் யாரும் வர்ணிச்சது இல்லை. ஆனா சார் வாயால அவ அழகை வர்ணிச்சது அவ புண்டையில குபுக்குனு இன்னொரு தடவை வெள்ளம் வந்து புண்டையவிட்டு வெளிய ஒழுகி உள்பாவாடையை இன்னும் நனைத்தது. அவள் உடலை சாரின் உடலுடன் சேர்த்து அவர் அணைப்பிற்கு கட்டுப்பட்டாள்.
“இவங்க குடிச்சிருக்கிற மாதிரி தெரியுதே? கூபேக்குள்ள வந்ததுமே விஸ்கி வாசனை வருதே.” என்றான் டிடியார். கர்மம் புடிச்சவன் எல்லாத்தையும் கரெக்டா கண்டுபுடிக்கிறான்.
“ஆமாம்ங்க. நாங்கதான் கொஞ்சம் ட்ரிங்க்ஸ் சாப்பிட்டோம். என் மிஸ்சஸ் கொஞ்சம் டென்ஷனா இருந்தாங்க. அவங்கள ரிலாக்ஸ் பண்ண நான்தான் கொஞ்சம் சரக்கு குடுத்தேன். அவங்க குடிக்கிறது ஒன்னும் தப்பில்லையே.”
“தப்பிலதான். ஆனா ட்ரைன்ல பப்ளிக்கா தண்ணி அடிக்க கூடாது. இந்தாம்மா… நீ கொஞ்சம் எழுந்து நில்லு. நீ எவ்வளவு குடிச்சிருக்கன்னு பாக்கணும்.” என்றார் பல்ராம் நாயுடு அதிகாரத்துடன்.
என் mail id : [email protected] .
இந்தக் கதைகள் என்னுடையது அல்ல, ஆனால் பலரிடமிருந்து வந்தவை!
படித்ததற்கு நன்றி உங்கள் கருத்தைப் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள் (குறிப்பாக தமிழ்நாடு பெண்கள் அண்ட் ஆன்ட்டிஸ் என்னை தொடர்பு கொள்ளவும் ) மின்னஞ்சல் மற்றும் ஹேங்கவுட்கள் மூலம் நான் தொடர்பில் இருப்பேன்.
புடிச்சா மீட் பண்ணலாம்,உங்கள் ரகசியம் காக்கப்படும்.
3554600cookie-checkரயில் பயணங்களில் – 1no